La dolce vita

Buona sera!

De dagen vliegen hier voorbij! Ik heb weer zoveel te vertellen en nog steeds geen internet :P .. Afgelopen week dus alle eerste lessen van de vakken gehad. Het was super interessant, leuk, maar ook vermoeiend! Op dinsdag had ik pas om 11 uur les, maar stond toch alweer mooi op tijd bij de bushalte om 10 na 10 om maar niet te laat te komen. Na 10 minuten wachten en nog steeds geen bus en een paar keer wat gewauwel en gevraag van Italiaanse mensen naast me over ‘autobus’, vroeg ik het meisje naast me in het Engels of de bus nog kwam of soms gewoon te laat was. Natuurlijk sprak ze geen Engels, maar via Google Translate liet ze me weten dat er een staking was en ze niet wist wanneer de bus nog zou komen. Lekker laconiek ja, maar ik moest wel naar de uni! Cosa fare? .. Nouja geen taxi te zien natuurlijk en gokken op de bus die misschien niet meer kwam leek me ook niet zo slim.. Dan maar te voet.. :O Ohoh dit kon wel eens lastig worden. Het is wel bijna een rechte lijn te voet naar de uni, maar echt zooo ver! Normaal toch wel 45 minuten lopen en ik had er nu nog amper 40. Half doorlopen, half rennen dus! Na 30 minuten (wat was ik trots op mezelf) kwam ik met mijn plattegrondje wapperend in mijn hand op de uni aan! Snel beetje zweet weggepoetst op het toilet en toen vrolijk bij mijn klasgenootjes buiten gaan staan. Niks aan de hand :) . Eerste staking ook weer overleefd. Gelukkig die dag maar één les; waar ik me overigens al nauwelijks meer iets van herinner.. Toen ik klaar was heb ik geluncht met Katrin en ben toen gaan lopen om mijn Codice Fiscale aan te vragen, zodat ik hier in ieder geval legaal verblijf :P . Natuurlijk nog niet veel bussen te bekennen, dus een hele tijd gelopen. Wel heerlijk in de zon :) . En ja hoor, zelfs op zo´n gemeentekantoor spreken ze geen Engels! Na halfuur wachten en wat handen- en voeten –werk, wat Engels en wat Italiaans, mijn fiscale code gekregen. Toen weer helemaal terug gelopen naar de uni. Carol zou tegen die tijd klaar zijn maar was dat uiteindelijk nog niet. Dan maar de stad in, wat mensen en winkels kijken. Ennn.. ook heel leuk.. net als in Wenen met de Champions League Cup op de foto! Jaa :) nostalgie! Had die datum al een tijdje in mijn agenda staan, dus dat moest ik echt even doen, wat een toeval! :) Na een uur was Carol nog niet klaar en hield ik het voor gezien. Wéér terug lopen. Eindelijk kwam er één enkele bus aan. Net de goede voor mij!! Joehoee!! Na vandaag in totaal zo’n 8 km te voet te hebben afgelegd (ja heb het even uitgerekend) plofte ik toch zó blij neer in de bus! En nog een zitplaats ook! (heel zeldzaam hier).

Woensdag was een laaange dag. Al om 9 uur de eerste les. Was gelukkig een gezellige leraar, een ontwerper. Erg interessant en grappig. En werkelijk een prachtig leslokaal! Het was in de echte villa, in een ruimte die helemaal versierd is met gouden ornamenten, marmeren vloer en gigantische kroonluchter. Wel de slechtste akoestiek ooit, maarja dat krijg je met zo’n balzaal. Gezellig met de Duitse klasgenootjes in de les gezeten. Ik vroeg of ze Maastricht kenden toen ze me vroegen waar ik precies vandaan kom. “Oh yes sure! Our friends study there!” Ja, ik had het eigenlijk niet eens hoeven vragen .. :P . De les erna was in hetzelfde lokaal. We kwamen binnen en de tutor draaide catwalk muziek en had een groot scherm klaarstaan. Het was de leukste les ooit!! Heel veel interessante foto’s en filmpjes gezien en leuke verhalen gehoord. Zoek vooral eens het liedje Love van Kazaky op Youtube ;) . En toen volgde er nóg een les! Iedereen was al zoo moe. En deze was toch wel stukken minder interessant. Aardig uitziende, jonge Italiaan; maar zo vermoeiend. Hij had echt geen idee wat hij aan het doen was. Sprak slecht Engels, leek niet echt wat voorbereid te hebben en klikte maar wat plaatjes aan op zijn laptop. Hij is modefotograaf. Op het einde had hij niks meer te vertellen, dus daar zaten we dan; Italianen stoppen de les niet vóór het officiële einde. Eindelijk vroeg iemand hem zijn eigen werk eens te laten zien. Met een diepe zucht en een uitspraak in de zin van ‘moet dat nou..’ startte hij zijn eigen website op. Suuuuuper goed!! Waarom had hij dat niet eerder laten zien?? Dan was het niet zo saai geweest.. We hebben serieus van tevoren naar o.a. kunstfoto’s van lijken zitten kijken :O iedereen was zo geshockeerd en verbaasd over die les.. En toen kwamen zijn foto’s uit Vogue!! Wow! Google eens Ruggero Mengoni en je kijkt je ogen uit! Hij had zelfs een filmpje over een geestverschijning in de villa waar we die morgen les hadden (doooodeng!!) met de fijne mededeling dat het gebaseerd was op feiten.. Hysterie! Niemand durft er nog naar binnen :P . Na wat boodschapjes en eindelijk een Italiaans nummer te hebben geregeld plofte ik hier thuis neer om half 9. Dat was echt de meest vermoeiende dag ooit! Maar ach, wat maakt het uit, ik ben in Florence :D !! La vita è bella ;) (-> nouja behalve dan het feit dat echt iedereen hier onder de muggenbulten zit.. iedere avond komen mijn huisdiertjes weer om mijn hoofd zoemen.. grr..)

Donderdagmorgen zaten we weer alle 30 netjes te wachten in het lokaal.. en te wachten.. Leraar kwam na een half uur ook nog eens aan. (Tot nu toe is meer dan de helft van de leraren te laat gekomen). Ik vond zijn Italiaans-Engels niet al te goed te verstaan en zijn verhalen ook niet bijster interessant. Op naar de volgende les! Ahh en die was leuk :D . Eindelijk een vrouw!! Leuke meid, uit Uruguay. Hebben fijn modeshows van o.a. Viktor & Rolf en Alexander McQueen gekeken :) . Zo, die dag zat er ook op. Buiten wachtten pap en mam om voor de laatste keer hier uit eten te gaan samen voordat ze vrijdag zouden vertrekken. Heb alvast verjaardagscadeautjes gekregen hihihi :) en ze staan nog braaf ingepakt hier op mijn kamer. Lekker Italiaans (natuurlijk) gegeten op het mooie Piazza della Signoria. En goede tiramisu na! Cadeautjes uitgewisseld, elkaar bij het station uitgezwaaid en toen was ik echt alleen! Vreemd besef om hier ineens in mijn eentje in een vreemd land te zitten waarvan ik de taal niet perfect spreek en niemand om me heen heb die Nederlands spreekt. Maar dat komt vast allemaal goed :) . Het weekend was in aantocht!

Vrijdag zou er wéér iets van een staking zijn, had ik gelukkig de avond ervoor gezien. Ik ben dus een paar haltes eerder uitgestapt en gaan lopen omdat het centrum onbereikbaar zou zijn. Nouja, Carol die na mij een bus had heeft gewoon doorgereden tot het station.. Tja weer voor niks gelopen dus. Dit wordt mijn nieuwe bezigheid geloof ik :P . Die dag maar één les. Gelukkig maar, want dat het was geen succes. De lerares begon al met: “Ah sorry, my-eh English-eh is-eh not-eh very good-eh (ja dat Italiaanse eh er steeds achteraan, so cute :) ). Oei, dat werd lastig. Het was inderdaad niet very good-eh. Er ontstond totale verwarring over iets dat ze was aan het uitleggen, waardoor ze maar een pauze inplande om iedereen te laten afkoelen :P . Het arme mensje deed zeker haar best, maar nee dit ging geen succes meer worden. Uiteindelijk was het fijn weekend. Dat was me het weekje wel! Gelukkig nog totaal geen huiswerk, in tegenstelling tot Carol die deze week een paar keer tot laat heeft zitten werken. Fijn wat door het centrum gelopen en een molto grande gelato gehad :P yum! Ook nog even wat leren polsbandjes ingeslagen die je hier overal ziet (met Italiaanse plaatsnamen erop, maar ook mooie figuurtjes). Zijn overal te duur, maar ik wist een adresje waar ze 80 cent kosten! Leukleuk :) . Daarna nog even heeeel wat spullen ingeslagen in onze all-time-favourite winkel: de 99 cent store!! Fantastisch! Je vind er echt zoveel! En inderdaad, álles voor 99 cent! Oh nog zoiets fascinerends, we hebben eerder met boodschappen doen per ongeluk zoutspray gekocht ipv gewoon tafelzout. Serieus, spray! Na ons gesjouw, met ook nog een groot wasrek, een leuk kaartje van pap en mam vanuit Vinci eerder deze week gevonden in de brievenbus en snel wat gegeten en toen moest ik alweer optutten en rennen naar de bus! Stapavond met klasgenootjes! :) Liep gelukkig een Amerikaans klasgenootje tegen het lijf want had absoluut geen idee waar het meisje uit Dubai waar het feestje begon woont. Zooo, mooi oud palazzo zeg! Er wonen meer mensen van onze studie. Echt mooi! Heel groot en vol met gouden ornamenten, antieke meubels en de bijbehorende krakende geluiden. Ohoh en een Indiase jongen uit onze klas is toch zo’n schatje! Geeft iedere morgen iedereen een ‘goodmorning’-hug als we les hebben. En nu stond hij ook alweer klaar om me te knuffelen. “Hey gorgeoussss. How are youuuu? You look like a modellll!” Haha te leuk. Gezellig feestje ook met zo’n 10 / 15 mensen van de studie. Later naar een bar gegaan in de buurt. Überhip met opgetutte jonge mensen, zwart fluweel en vuur. Prachtig! Onze zoektocht naar de mooie Italiaanse man is begonnen! Tot nu toe vinden ik en de andere geïnteresseerden uit mijn klas iedereen maar tegenvallen en natuurlijk veel te klein :P . Op naar de volgende bar! Ontzettend gezellig :) en lekker mixdrankje gehad zeg! Uiteindelijk na nog wat gesjouw met een ietwat dronken Indiaas meisje uit de klas in een taxi geploft en daarna in bed.

Heerlijk! Zaterdag! Even helemaal niks. Het was echt bloedheet! Zag dat het in Maastricht 10 graden was en regende, en hier was het 26 graden met volle zon! Fijn wat zonnestralen in me opgenomen op het dakterras. Pas om 5 uur ’s middags eens boodschapjes gaan doen. Weer heel wat gesjouw verder had ik het toch echt gehad en ben rustig gaan koken. Had ook nog een mooi boek gekocht (Via Chanel N. 5) als goede motivatie om Italiaans te leren! Over zeker een jaar wil ik het hele boek kunnen lezen! Ben wel al heel trots op mezelf dat ik het voorwoord zonder woordenboek gelezen en begrepen heb :) . ’s Avonds ging Carol op stap. Ze was nog op de badkamer en ik was aan het koken toen ineens al het licht uitviel :O. Oh wat irritant. Dan moet je helemaal naar beneden naar een hoek van het gebouw om de stop van ons appartement weer om te zetten. Maarja in het donker wist ik even niet waar de sleutels waren en Carol maakte me nog gekker met de uitspraak: “Oh my god! Daphne! The door was moving when the lights went out!!” Haha ze rende met een rotvaart naar buiten. Fijn, zo’n avondje alleen thuis in het vooruitzicht met The ghost of Polimoda over de vloer. Gelukkig deed het licht het weer en heb ik geen geestverschijning voorbij zien komen :P. Ik heb fijn getut in de badkamer en besloot tegen 1 uur ’s nacht maar eens een filmpje te gaan kijken :P . Coco avant Chanel. Prachtig! En heerlijk om na meer dan één week weer eens bewegende beelden op een scherm te zien :D (inderdaad, behalve internet, doet ook onze televisie hier het nog niet.. pff).

Gisteren zo’n beetje hetzelfde verhaal. Rustig aan ontbeten, met.. pannenkoeken!! :) . 's Middags werd de rust eventjes verstoord door allemaal getoeter, sirenes, geschreeuw. Ben eens een kijkje op het dakterras gaan nemen en kreeg toen een vermoeden. Even gegoogled en het blijkt dat als Fiorentina moet spelen, de fans toeterend en met vlaggen zwaaiend in bussen en op scooters door de starten rijden richting stadion (dat hier inderdaad in de buurt ligt). Weer wat geleerd. Later aan het lawaai buiten ook gehoord dat het alweer afgelopen is. Interessant. Ook nog afgesproken met mijn Romeinse vriendinnetje Martina; over 4 weekjes komt ze hier een weekend logeren :D ohh wat verheug ik me daar al op!! Verder nog gepoetst en eindelijk uitgevonden hoe de wasmachine werkt. Hoera! We kunnen wassen. Nu nogmaals proberen internet te regelen deze week en dan is het geluk compleet :) . La dolce vita!

Vi terrò aggiornati!
Ciao e buona settimana!