La laurea e vacanza!

Buon pomeriggio!

Tadaaa, mijn allereerste blog als afgestudeerde :) . Lekker hete zon buiten en een vakantiegevoel! De laatste weken zijn weer omgevlogen. Ongelooflijk dat het allemaal al voorbij is!

Alweer 2,5 week geleden dachten we op vrijdag lekker vrij te hebben. Fijn! Dan konden we de hele dag aan de Powerpoint werken en die hopelijk meteen helemaal afkrijgen. Tja, we waren vergeten dat de hele dag volgepland was met een lezing over Japan.. Hmm.. Het was natuurlijk weer eens ‘verplicht’, maar dat maakt toch niemand iets uit. Vol goede moed ging ik ’s morgens naar school en trof daar een verbazingwekkend volle aula aan. Er waren een paar klassen die verplicht aanwezig waren. De arme meneer die de lezing gaf had natuurlijk geen idee dat het al redelijk druk was vergeleken bij anders en bleef dus geduldig wachten tot de aula helemaal vol zou stromen. Dat gebeurde natuurlijk niet, dus een half uur later begon hij dan toch maar. Hij hield hele verhalen over de historie en archeologische vondsten van Japan. Poeh zeg, als dat de hele dag zo door zou gaan… Eeuw na eeuw vertelde hij over Japan. En hij sprak niet eens Engels!! Een Polimoda lerares zat ernaast en moest steeds alles vertalen. Beetje vermoeiend.
Toen in de eerste pauze de attentielijsten rondgingen was het natuurlijk snel gedaan met de aandacht. Na de pauze keerde nog maar een klein deel van de aanwezigen terug in de zaal. De arme man keek zo teleurgesteld.. Het werd toen wel interessanter. Hij vertelde leuke dingen over Japanse kleed-gewoontes. Ook had hij een soort kimono bij zich. Allemaal mooi en interessant. Daarna was er een lange lunchpauze. Na even gegeten te hebben ging ik met Katrín een mooie, lange zomerjurk kopen die ik al weeeken had zien hangen in een winkeltje in de buurt. Wat issie mooi :) ! Hierna gingen we weer terug voor het laatste deel van de lezing en was de zaal bijna leeg; nog maar 13 mensen waren teruggekomen. Maar Alessandra, Zi, Katrín en ik besloten toch te blijven. En het was nog super leuk! Hij vertelde van alles over hedendaagse Japanse subculturen en kledingstijlen zoals Harajuku en Lolita. Lachen!!! Jammer wel dat het die dag net heerlijk weer was buiten, maar ach, de lezing was gelukkig uiteindelijk een interessante ervaring geweest. Heb erna met Katrín nog even aan het project gewerkt, zodat we in ieder geval ook nog iets nuttigs gedaan hadden.

Op zaterdag natuurlijk ook weer naar K gegaan om aan het project te werken. Op de weg naar haar toe ben ik weer langs het winkeltje gegaan en heb de mooie lange jurk ook nog in een andere kleur gekocht :) . Hebben die middag de Powerpoint gemaakt en alvast wat dingetjes voor de video geregeld. We hadden al eerder iets bedacht waarvoor we een specifiek persoon nodig hadden. Lang, donker, golvend haar en mooie ogen. Hadden al online wat gezocht en toen over onze vriendinnen nagedacht, totdat Katrín uiteindelijk bedacht dat de vriendin van haar broer misschien wel iets was. Perfect! Hadden haar onze instructies gestuurd en kregen een paar dagen later wat filmpjes die ze voor ons hadden gemaakt terug. Super!!
Op zondag gingen we daarmee flink aan de slag. Na heel wat knip-en-plakwerk hadden we in ieder geval een goed begin gemaakt voor onze video. Als beloning zijn we lekker een ijsje gaan halen bij een zaakje in de buurt dat K geweldig vindt. Oh heerlijk zeg! Ik had ijs dat leek alsof je een pot Nutella leeg zat te lepelen. Yummie, lekker!! In de bloedhete zon op een bankje gezeten en van onze ijsjes genoten.

Op maandag hadden we voor de laatste keer Benjamin. Aahhh Benjiii!! Één van de leraren die we echt ál die maanden gehad hebben. We hadden zijn eindtoets. Iedereen had het er ontzettend moeilijk mee. Ik vond het nog wel meevallen, maar had inderdaad iets gemakkelijkers verwacht. Achja, met hem weet je het maar nooit :P . Hierna weer aan het project gewerkt en officieel de vorderingen laten zien aan Johannes en Danilo. Ze waren al een beetje bezig alle projecten te beoordelen. Danilo had de week ervoor nog iets gezegd over een woord in ons essay. Of dat woord wel echt bestond, of dat we het zelf verzonnen hadden (zoals hij altijd doet) . Ja hallooo, niet iedereen verzint woorden, deze bestaat gewoon echt. Niet te geloven, die man. Verder waren J & D erg te spreken over ons project en gaven ons nog wat laatste tips mee.
We lagen al goed op schema, terwijl sommigen toch wel erg ver achter bleken te liggen. Maar goed dan, dat we bijna al onze vrije uren van de afgelopen tijd opgeofferd hadden.
En ohja, de week ervoor moest Clara nog zo nodig klassikaal de opmerking maken dat ‘sommigen’ in de klas toch wel erg competitief zijn. Halllloooo zeg!!! Hoor wie het zegt. Giulia’s gezicht na die uitspraak was onbetaalbaar :P . Dacht dat de halve klas C het liefste naar de keel gevlogen was :P . Niet te geloven, altijd als Clara of Karolin binnen komen, valt iedereen stil. Dan wordt je een beetje door hun bekeken en krijg je allemaal strategische vragen over je project op je afgevuurd. Ja, daar ga ik niet op antwoorden. Er zijn al genoeg dingen door een zeker iemand van het project van Katrín en mij gepikt.

Op dinsdagmorgen weer braaf een paar uur verder gewerkt aan het project.
’s Middags weer gezellig bij Gianpaolo in de les gezeten. Lieten hem onze video zien. Die eigenlijk al vrijwel af was. Hadden op maandag nog alles wat we op zondag gedaan hadden veranderd en waren erg blij met het eindresultaat. Hij gelukkig ook.
’s Middags bij thuiskomst heb ik me fijn omgekleed en ben in wat luchtige kleren in de zon op mijn terras gaan zitten. Op zondag had ik via Facebook wat met mijn buurman gekletst en we hadden het erover dat we eens op het terras moesten zonnen in zwemkleding. Iedereen zag nog zo witjes na al die regenachtige maanden. Die middag kwam hij dan ook ineens toen hij mij op het terras had gehoord vrolijk naar buiten gestapt in zwembroek. Hahahaha fantastisch! Hele dag weer goed :P .

Op woensdag hadden we wel echt vrij, geen verplichtingen met lezingen. Natuurlijk spraken Katrín en ik ’s morgens weer af en hebben toen de hele dag aan het project gewerkt. Hebben de muziek voor de video gemaakt. Een paar gedownloade geluiden en liedjes van 30 Seconds to Mars verknipt en gemixt, effecten toegevoegd; et voilá, de muzikale begeleiding was klaar! Dat ging goed.
Op donderdagmorgen alles aan Abigail laten zien, die erg enthousiast was. Ze gaf ons wat tips voor het ‘boek’ dat we ook nog moesten maken. Een verkorte of volledige geprinte versie van je project/ essay. Na goedkeuring van D en een paar uur werk liepen we opgelucht naar de printshop. Na wat geklungel met de laptop en het doorgeven van onze opdracht in het Italiaans/ Engels liepen we opgetogen richting huis. Joepie, het project was echt helemaal af!!

Op vrijdagmorgen hebben we nog eventjes afgesproken om wat laatste details te regelen en zijn daarna naar het favoriete Peruviaanse zaakje van Katrín gegaan. Heb daar toch eindelijk ook eens haar favoriete rijst-met-kip-gerecht besteld. En het was inderdaad smullen! De porties zijn daar altijd gi-gan-tisch en dus lieten we zeker de helft inpakken. ’s Middags zijn we braaf naar Gianpaolo gegaan voor de laatste check van onze video. Eenmaal daar bleken we nummer 5 op de lijst van groepen te zijn die met hem gingen praten. Nou, dat zou dus meevallen aangezien iedereen ongeveer een kwartier de tijd krijgt. Na anderhalf uur zag de altijd zo kalme Zi rood van woede en was iedereen zwaar geïrriteerd. Duo nummer 3, Emily en Karolin, zat gezellig te babbelen met Danilo en lieten Gianpaolo hun halve video ter plekke maken. Ja, lekker zeg; wij doen alles zelf, zonder hulp. Waar slaat dit op. Katrín en ik besloten maar naar de printshop te gaan om onze laatste opdracht ook nog door te geven want we waren dus schijnbaar toch nog lang niet aan de beurt. Eenmaal terug was groepje 3 nog steeds niet uitgekletst. Iedereen in het lokaal keek alsof ze een moord wilden plegen. En toen moest D ook nog zo nodig Gianpaolo meesleuren voor een koffiepauze.. Na 3 uur wachten waren Katrín en ik eindelijk aan de beurt. Terwijl we gewoon het eindresultaat wilden laten zien!!! Geen hulp nodig! Zo’n 10 minuten en wat tips later, die we dan maar meteen in praktijk brachten, konden we gaan. Wat een verspilling van een zonnige middag..
Die avond zijn we gezellig met zijn 6-en gaan eten, nu we nog een beetje tijd hadden. Met Giulia, Alessandra, Sarah, Katrín en Jessica zat ik ’s avonds fijn bij restaurant Osteria dei Centopoveri. Hebben heeeerlijk gegeten! Heb met Jessica een groot vijfgangenmenu gedeeld. Eerst inktviscarpaccio, toen gefrituurde stukken vis en groente, toen pasta met zeevruchten en daarna een castagnetaartje met chocoladesaus en amarettolikeur en koekje. Fantastisch! De leuke serveerster bracht ons ook nog gratis limoncello en daarna zelfs sorbets van citroenijs, witte wijn en frisse likeur. Het was echt ontzettend gezellig en fijn om even een soort pauze in te lassen tussen alle drukte door.

En toen was het zaterdag. Heerlijk! Heb even kunnen uitslapen en ben toen met Katrín begonnen aan het maken van de tekst die we bij de presentatie gingen opzeggen, onder het genot van de rest van onze Peruviaanse rijst-met-kip :) . Kwamen er toen ook achter dat er een typefout in ons boekje zat. Neeee! En de printshop bleek net dicht te zijn.. Hmm helaas, dat moesten we op maandag maar even regelen. Hebben de tekst geoefend en het bleek perfect binnen de 10 minuten tijd die we krijgen te vallen. Lekker vroeg kon ik dus weer thuis genieten van het lekkere weer.
Op zondag besloten we voor de verandering eens een dagje pauze te nemen. Heb heerlijk wat dingetjes voor mezelf kunnen doen en weer eens zonder zorgen een tijdschrift kunnen lezen.

Op maandagmorgen gingen we naar de printshop om de verandering door te geven en oefenden daarna wat met onze presentatie.
Op dinsdagmorgen gingen we naar school om het eindresultaat van het project aan Danilo en Abigail te laten zien. Hebben toen weer wat kleine veranderingetjes aangebracht en ging daarna naar huis en Katrín naar de kapper. ’s Middags zijn we in de stad op zoek gegaan naar een leerzaakje omdat we onze boekjes wilden inpakken met leer, aangezien dat bij ons merk past. Toen we amper op de San Lorenzo markt waren, was het al raak. In een leerzaak werden we mee naar achteren genomen, waar alle producten worden gemaakt. We konden elk soort leer kiezen dat we wilden en ze zouden het zelfs als echte kaf om ons boekje heen kunnen maken. We hadden waarschijnlijk 2 lappen leer nodig. Dus ze maakten een geweldige prijs voor ons: normaal is het ongeveer €65 per lap, wij konden er nu 2 krijgen voor €80. Waatttt!! Nou, dat was niet helemaal ons plan. Met een goede smoes hebben we ze afgewimpeld en zijn verder gelopen. Na nog geen 20 meter kwamen we een bescheiden zaakje tegen met een meneer die aan de straat leren producten aan het naaien was. Er hingen allemaal lappen leer op en dus vroegen we of we die ook zo los konden kopen. Ja hoor! Zo’n lap zwart leer? €10 per stuk! Daar hoefden we niet eens over na te denken. Verkocht! Dolgelukkig gingen we terug naar de printshop om de eerste boekjes op te halen. Het eindresultaat van eentje was niet helemaal als gewenst, dus lieten we het opnieuw printen en besloten meteen een paar extra te laten maken voor onszelf, als leuk aandenken.

Op woensdag gingen we weer verder oefenen voor onze presentatie en we knipten alvast de stukken leer op maat. Die middag moesten we weer terug naar school want we hadden weten te regelen dat we in de aula onze presentaties mochten uitproberen zodat we konden zien hoe alles er op het grote scherm uitzag. Danilo zou eigenlijk komen met een Apple-adapter aangezien veel mensen de presentatie via een Apple computer zouden doen. Maar helaas, er was weer eens een communicatiefout, dus hij kwam niet. Ja, fijn geregeld weer. K en ik hebben toen alles overgezet op mijn laptop en van alles veranderd omdat dan allemaal tekst verschuift.. Ook was er verder helemaal niemand bereid ons te komen helpen, wat niet zo handig was aangezien we de luidsprekers niet aan de praat kregen. Wat was alles weer prachtig geregeld. De hele klas zat wat te chagrijnen en we zouden op donderdagmorgen dus weer terug moeten komen om alles op het laatste moment nog eens te testen.

Eenmaal weer thuis heb ik snel wat opgeruimd en gepoetst en toen stond mam hier ineens om kwart voor 6 voor de deur :) . Pap zat beneden in de auto en na wat rondjes te hebben gereden hebben ze toch maar de auto hier voor de deur geparkeerd. Parkeergelegenheid in Florence is echt een ramp. Ze hebben hun spullen naar boven gebracht en ik ben met mam even wat boodschapjes gaan doen terwijl pap in de zon op het terras neerplofte. Na een paar zakken vol benodigdheden en lekkers te hebben gehaald zijn we alledrie op het terras gaan zitten. Ik kreeg een paar leuke kaarten voor het behalen van mijn diploma en een prachtige ring van pap & mam! Thanks :D !! Pap kreeg alvast zijn Vaderdagcadeau, dan hoefde hij daar niet zo lang op te wachten :P . Na lekker wat geknabbeld en gebabbeld te hebben zijn we ons gaan omkleden en hier de straat ingelopen. Zijn uiteindelijk bij het restaurantje gaan eten waar we één van de eerste lunches hier in Florence hebben gehad in september en dat pap zo leuk vond. Hebben lekker gegeten, het was erg gezellig. Eenmaal thuis waren we erg moe. Hebben nog eventjes wat gezeten en heb daarna alleen nog even mijn aantekeningen voor de dag erna doorgelezen en ben toen ook gaan slapen.

Op donderdagmorgen ging de wekker al op tijd. We hebben lekker rustig en uitgebreid ontbeten en daarna zijn pap en mam even de winkelstraat in gegaan. Ik heb me lekker opgetut en omgekleed en nog even mijn tekst doorgelezen. Mam heeft me daarna nog even geholpen met mijn haren en daarna heb ik me in mijn mooie, lange, zwarte jurk, met rode lippenstift en krullen in mijn haren naar de bus gehaast. Natuurlijk was die weer eens erg laat. Druipend van het zweet stapte ik 20 minuten later de bus in. K had de laatste boekjes al opgehaald en we hebben ze snel in het leer ingepakt. Daarna nog even voor het laatst de Powerpoint getest in de aula en nog een paar keer de presentatie geoefend. In de tussentijd waren ook pap en mam al gearriveerd en die had ik op het terrasje van Polimoda neergeplant. Om kwart voor 2 ging ik ze weer ophalen en heb ook even snel een broodje gegeten. Oeioei, het ging bijna beginnen!
Het was echt bloedheet die dag, en zelfs erg druk in de aula. Het was snikheet daar. De presentaties waren gelukkig erg interessant en liepen niet al te veel uit. Na de eerste 8 groepjes was er een pauze. Heb me even opgefrist op de wc en met iedereen en pap en mam wat gekletst. Na een kwartier ging het weer verder. Als voorlaatste groepje waren Katrín en ik eindelijk aan de beurt. Erg interessant om eens zo onderaan de aula te staan en omhoog te kijken naar de zaal. Pap en mam zaten enthousiast te kijken met de camera’s in de aanslag. De presentatie ging goed en het was echt zooo snel voorbij!! Één groepje later was het weer allemaal gedaan. D hield nog een klein eind-toespraakje en toen was er ongeveer een uur pauze. Met een erg trotse pap en mam heb ik een terrasje gepikt. Om 6 uur was de echte diploma-uitreiking. Na wat woorden van directrice Linda Loppa en wat andere leraren werden we één voor één naar voren geroepen om ons diploma op te halen en alle leraren even te kussen. Joepie, we waren geslaagd!! Uitgelaten stoof iedereen op de tafel met champagne en knabbels af. Er werden allemaal foto’s en groepsportretten gemaakt door aanwezige ouders. Aan mijn vriendinnetjes gaf ik allemaal een zakje echte Maastrichter chocolaatjes en koekjes. Ze waren er helemaal blij mee :) . Van Katrín kreeg ik een mooi kettinkje uit Ijsland met mijn naam :) . Na ongeveer een uurtje borrelen vertrok ik met Sarah met de bus en pap en mam te voet. Thuis hebben we nog gezellig eventjes met z'n 3-en gezeten. Daarna zijn we ons allemaal gaan opfrissen en omkleden. Pap en mam gingen toen op zoek naar een restaurantje, terwijl ik zou gaan eten met de klas en een paar leraren bij hetzelfde restaurant als waar ik een week eerder met de meiden geweest was. Wankelend op mijn hoge hakken kwam ik er om half 10 aan. Nog lang niet iedereen was er, dus heb ik met Sarah buiten staan wachten. Toen bijna de hele klas er was konden we onze keuzes voor het hoofdgerecht doorgeven. Er kwamen sowieso al allemaal schotels door met allerlei soorten vlees en brood. Daarna kwamen de schotels met allerlei bruschette. Heerlijk!! Ook stonden er mandjes met focaccia op tafel. Ahhh yummm!! En toen het hoofdgerecht. Ik had de heerlijke pasta met zeevruchten besteld die ik de week ervoor ook gehad had. Tussendoor hield Veronika nog een leuke speech over dat ze ons allemaal gaat missen en hoe leuk het allemaal geweest is de afgelopen maanden. Een tijdje later sloeg Jannat bijna haar glas aan stukken toen ze even om aandacht wilde klingelen. Ze gaf al snel het woord aan Sahil. Iedereen vond dat hij wat moest zeggen, als meest aanwezige en uitgesproken persoon van de klas. Hij begon een diepzinnig verhaal over hoe hij hier was gearriveerd als een ander mens dan nu, etc. :P . *diepe zucht*. Gianpaolo gaf hem nog een flinke knuffel en onder luid gejuich kwamen later de toetjes binnen. Kwarktaart met koekkruimelbodem en bosvruchtensaus. Heeeerlijk!! Het was zooo gezellig, de tijd vloog voorbij! Eenmaal buiten werd het nog heel wat nakletsen. De eerste mensen begonnen te huilen, want er waren er al een paar die de dag erna naar huis zouden vliegen. Hebben hierna nog een paar uur buiten gestaan met heel wat mensen en een deel ging nog naar een club. Was uiteindelijk om half 3 thuis. Had mijn voeten helemaal stukgelopen met mijn erg hoge hakken op de oude stenen in de stad. Maar wat was het leuk geweest!

Op vrijdagmorgen ging de wekker weer op tijd. Hebben gezellig uitgebreid in de zon op het terras ontbeten en ik heb wat kunnen kletsen over de vorige avond. Daarna zijn we lekker de stad in gewandeld. Heb onderweg een mooi armbandje gekocht uit naam van opa & de oma’s voor mijn slagen :) . Verder nog wat geshopt en de hele stad doorgeslenterd. Even onderweg wat gedronken en gesnacked. En bij de beroemde zaak Venchi een heerlijk ijsje gehaald. Zijn later die middag weer naar huis gelopen en begonnen met het inpakken van al mijn spullen, zodat pap en mam het meeste al mee naar huis konden nemen. *Snik*, daar gingen de posters, kaarten en foto’s van de muren en kast. En de fotolijstjes, hebbedingetjes, souvenirtjes en vooral veel kleren. Heel veel kleren. De kleren die ik hier wilde houden voor de laatste 2 weken deden we ook in een koffer zodat we die even konden wegen i.v.m. de 20 kilo die ik uiteindelijk mee terug kan nemen. Nou, dat begon al goed: 33 kilo??!! Jeetje, dat werd flink uitpakken dus. Haalde er heel wat wat broeken, topjes, rokjes en jurkjes uit. Hiermee kon al een ander klein koffer gevuld worden. Het resultaat: 29 kilo! Waattt??!! Maar 4 kilo minder?? Onmogelijk! Hebben nog een hele tijd staan zwoegen, totdat het koffer met enkel nog één lange broek, 2 korte broeken, zo’n 5 topjes en wat ondergoed 23 kilo woog. Niet te geloven!! Helemaal gestresst besloten we maar te gaan eten, want dit kon nog wel even duren en het was al half 10. Was natuurlijk niet het gezelligste etentje van de week, want we hadden geen idee wat we nou met mijn spullen aanmoesten. Wel lekker op een leuk pleintje hier in de buurt naar de mensen zitten kijken met mijn inktvis-curry risotto :) . Weer een beetje op tijd terug gegaan en het nog eens geprobeerd. En toen viel het kwartje. We hadden de hele tijd naar de Amerikaanse eenheid lbs op mijn kofferweeghaak gekeken!! Aaaarggghhh die 33 ‘kilo’ waren er in werkelijkheid maar 15 geweest, dus vanaf het begin zat ik al prima op gewicht.. Wat een tijdverspilling.. Toch een beetje voorzichtig heb ik maar de helft van de later nog uitgepakte kleren terug gelegd. Hèhè, dat was ook eindelijk klaar. Hebben nog eventjes gezeten en zijn toen maar gaan slapen. Wat een vermoeiende avond.

Op zaterdagmorgen begonnen pap en mam om 7 uur, een hele tijd voor de wekker zou gaan, al vrolijk rond te lopen en met alle bagage te sjouwen. Mijn halve kamer stond vol met koffers en tassen. Niet normaal hoeveel kleren en andere spullen ik hier had! Laat staan wat allemaal nog thuis lag. Pap en mam hebben even snel gegeten en reden om kwart na 9 weg. Byebye! Dat was alweer de laatste keer bezoek in Florence! Ik ging helemaal kapot naar boven, want had niet veel geslapen de afgelopen week door alle drukte en voelde een heerlijk vakantiegevoel over me heen komen. Eenmaal weer in mijn slaapjurkje stuurde ik even een berichtje naar mijn vriendinnetjes of ze ’s avonds mee wilden naar Piazzale Michelangelo, waar de MTV Awards live werden uitgezonden op een scherm en artiesten kwamen optreden, zoals Marco Mengoni. Net toen ik in bed wilde stappen kreeg ik een dringend bericht van Alessandra dat zij, Sarah, Jessica, Giulia, Zi en Nicola naar Siena gingen en ik mee moest!!! Ze wisten niet dat pap en mam al weg waren en ze hadden op het laatste moment samen besloten toch naar Siena te gaan; daar hadden we het eerder die week over gehad. Om 10 voor 10 zou iedereen op het station zijn en 20 minuten later zou de trein vertrekken. Waattt?? Dan had ik een half uur om op het station te komen!! Het is dat Siena nog hoog op mijn lijstje stond, anders was ik misschien wel in bed gekropen. Maar ik heb het gewoon voor elkaar gekregen me in een kwartier te douchen, om te kleden, sieraden en accessoires bij elkaar te zoeken, mijn haren te doen en van alles in mijn tas te gooien. Braaf stond ik even later bij de bushalte. Nu maar hopen dat de bus snel zou komen.. Ik had geluk, na 5 minuten stapte ik in de bus. Om 5 voor 10 kwam ik, nog eerder dan sommige anderen, op het station aan. Heb snel ergens ontbijt gekocht en me even later in de trein opgemaakt. Perfect. Wat was ik trots op mezelf ;) ! Anderhalf uur later stonden we op het station in Siena. Het is een fantastisch bouwwerk. Het lijkt op een groot vliegveld, met allemaal lopende banden in de vloer. We gingen hoger en hoger met alle lopende banden en roltrappen. Geweldig, we kwamen helemaal boven aan de heuvel uit en bewonderden het prachtige uitzicht op de heuvels rondom Siena! Het was echt bloedheet die dag. Zwetend liepen we de hele stad door. Bijna allemaal hadden we een camera bij ons en we schoten onderweg honderden plaatjes. Uiteindelijk waren we op Piazza del Campo, met de gigantische Torre del Mangia. We maakten weer allemaal mooie foto’s en liepen toen verder naar een ander deel van de stad. Wat is Siena ontzettend mooi!! Zijn uiteindelijk bij een leuk lokaal restaurantje neergeploft, dat vol hing met foto’s van de legendarische Palio van Siena; de beroemde jaarlijkse paardenrace tussen de verschillende stadsdelen. Overal zie je ook aparte lantaarns en plaatjes aan de muren hangen, om de verschillende stadsdelen en hun kenmerkende dieren weer te geven. We hebben heerlijk gegeten. Allemaal ontzettend zware pasta’s en flessen water vlogen erdoorheen. Toen we allemaal bijna in slaap vielen besloten we maar weer eens te gaan. We kwamen uit bij Piazza del Duomo. Wat een mooie kerk! We besloten een kaartje te kopen om naar binnen te gaan. Heerlijk koel was het daarbinnen. En wat een ontzettend mooie kerk!! Rijk versierde plafonds, vloeren en altaren en een prachtige bibliotheek. Daar kwam ik wat duffe oudere Nederlanders tegen die tenenkrommende uitspraken stonden te doen en overal om moesten lachen. *Niet laten merken dat je ook Nederlands bent!* Niet te geloven, je struikelt de laatste weken hier in Italië over de Nederlanders en Amerikanen. Allemaal van een afstand herkenbaar door de grote rugzakken, (witte sokken in) sandalen, afritsbroeken en witte t-shirts. En dan de Italiaanse toeristen met hun blazertjes, grote zwarte zonnebrillen, designertassen en suède loafers. Voilà, prachtig cultuurverschil :P .
Eenmaal buiten in de brandende zon zijn we nog wat winkeltjes ingevlucht en teruggelopen naar de Torre del Mangia. Die moesten we toch echt beklimmen! Zi wilde eerst niet mee, maar we hebben gewoon ook voor haar een kaartje gekocht. We konden pas over een uur de toren in. We waren allemaal zo moe. Zi viel op een trapje in slaap en we lieten haar voor de grap daar zitten, gingen achter een pilaar staan en belden haar toen wakker. Hahahaha. Ze was ‘not amused’. Arme Nicola moest het weer goedpraten. Hebben nog een rondje gelopen in het gebied achter de toren. Daar was een prachtig uitzicht op de rand van de stad en de omliggende heuvels. Na een fotosessie en een beetje zonnebaden wandelden we weer terug. De klim kon beginnen! Helemaal kapot en bezweet kwamen we een tijd later boven aan. Mooooiii uitzicht!! We kregen er geen genoeg van. We konden zelfs nog een laatste trapje op zodat we op het flatformpje onder de grote bel stonden. Iedereen schrok zich dood toen dat ding ineens sloeg. Na weer heel wat mooie foto’s gemaakt te hebben gingen we met bibberende benen – niet naar beneden kijken! – weer over de veeel te smalle trapjes naar beneden. In de winkelstraat hebben we verfrissende ijsjes gegeten. Ook hebben we Zi geholpen met het kopen van een bikini. Arm kind, zo ongemakkelijk als ze zich voelde. In China loop je er nou eenmaal niet zo bloot bij, dus het liefste had ze een wetsuit gekocht :P . Maar het stond haar prachtig.
Toen we halverwege de heuvel naar beneden waren, op weg naar het station, merkte Zi dat ze wat spullen vergeten was in de winkel. Nicola rende terug en wij gingen verder naar het station. Wat een superheld, een halve minuut voordat de trein vertrok kwam hij het station binnen gerend. Moe ploften we neer in de trein van half 8. We hebben bijna allemaal liggen slapen. Eenmaal in Florence besloten we maar nergens te gaan eten en gewoon lekker naar huis te gaan. Na mijn gebruikelijke zaterdag-pizza en wat tv ben ik ook eindelijk fijn gaan slapen.

Op zondag voor het eerst sinds tijjjjjden echt kunnen uitslapen!! Ahhh heerlijk :) . Heb fijn wat buiten gezeten met een tijdschrift en ben me ’s middags gaan opfrissen en optutten. ’s Avonds ging ik met Sarah, Jessica, Giulia en Alessandra aperitivo doen. Op een superleuk plein hier in de buurt waar ik nooit kom! Ze waren er op een podium in de open lucht Zumba-les aan het geven. Leuk, al die hopsende mensen!! Hahaha. En een leuke instructeur tussen de 2 instructrices. Hij was veel soepeler in de heupen dan de dames en keek zo ontzettend blij om zich heen. Aahhhwwww :) . Sarah had ook Clara gevraagd. Sorry, ze kan er waarschijnlijk niks aan doen, maar ze is niet de meest gezellige persoon. De enige woorden die we vanaf nu willen vermijden, maar die zij nog steeds de hele tijd gebruikt, zijn “Danilo” en “Project”. Aaarrgghhh!! Kunnen we erover ophouden?? En maar een beetje blijven doorvragen over onze punten etc. etc. en een beetje afgunstig tegenover iedereen doen. Hebben ons verder maar gefocust op het heerlijke eten en hebben erna nog wat toetjes gedeeld. Ook werd de voetbalwedstrijd Italië – Mexico opgezet op het grote scherm op het podium. Fantastisch :D . Heerlijk eten, zwoele avond en Italiaans voetbal! En ik kon voor de verandering te voet heel snel naar huis :) .

Op maandag weer fijn genoten van mijn vrijheid in de morgen. Pas tegen lunchtijd mijn bed uit gekropen. Heb me er maar aan gewaagd en de hele middag in mijn bikini op mijn terras gezeten met mijn tijdschrift :) . Wat een hitte!!
Gisteren wilde ik hetzelfde doen, maar toen bleek ’s morgens dat mijn laptop niet meer werkte. Grrrr… Heb ik weer. Via de Veilige Modus maar al mijn foto’s, documenten en muziek op mijn externe harde schijf bijgewerkt en aan deze blog begonnen. Toen was het alweer tijd om me op te tutten. Met Giulia, Jessica en Alessandra ging ik naar de modeshow van Polimoda kijken. We kwamen er nog de helft van onze klas tegen en de enige persoon waar we eindelijk vanaf dachten te zijn: D… Hebben gezellig in het grasveld gekeken naar soms mooie en elegante en soms werkelijk ondraagbare clowneske creaties. Erg leuk om eens mee te maken. Ongelooflijk hoe bekend Polimoda Fashion Week is. Kranten en tijdschriften, waaronder Vogue, besteden er aandacht aan. Nou, we were there!! Zijn richting centrum geslenterd en besloten maar voor de laatste keer Japans te gaan eten bij Banki Ramen. Daarna hebben we op Piazza Santa Maria Novella zo lang met z’n 4-en nog staan kletsen en het was nog steeds zo ontzettend warm, dat we besloten ergens een ijsje te gaan eten. Daarna gebeurde hetzelfde. Tegen half 12 besloten we toch maar eens een bankje ergens te gaan zoeken. We hebben nog een hele tijd zitten discussiëren en babbelen op een bankje op Piazza Carlo Goldoni. Leuk uitzicht op alle langslopende toeristen en het was nog steeds warm. Net na 1 uur miste ik helaas net mijn laatste bus en ben dus fijn, nog steeds in mijn witte zomerjurkje, terug naar huis gewandeld. Daar kwam ik op het terras de buurman tegen, die nog zijn was aan het binnenhalen was. Hebben nog een hele tijd staan kletsen, ook al moest hij vroeg op. Gezellig.

Vanmorgen weer fijn uitgeslapen en deze blog afgemaakt. Ik zet hem veilig online en ga nu proberen mijn laptop weer op een normale manier werkend te krijgen. En dan: hello sunshine!! Deze dagen is het hier 40 graden. Zelfs hierbinnen is het niet meer koel te krijgen: de thermostaat geeft nu 29 graden aan… Hopelijk kom ik zo bruin als Nutella terug :) .

Ciao vanuit een relaxed, zonovergoten Florence!
A presto!! XX