Una settimana divertente

Ciao a tutti!

Maandag begon al de tweede lesweek! Eerst weer de leuke meneer met z’n Gucci verhalen. Hij was deze week even grappig, maar gelukkig ook wat interessanter en serieuzer met de lesstof. De les erna weer de ietwat intimiderende assistent-decaan. Hij vroeg ons wat er gebeurd was afgelopen vrijdag met mevrouw van de Communication les (die van het not-eh good-eh English-eh en de geëscaleerde discussie over iets dat ze probeerde uit te leggen). Nouja zei hij, jullie ex-Communication lerares :O. Oh? Iedereen werd een beetje stil. Tja hij vond dat als er een probleem was het opgelost moest worden voordat het groter werd. Arm mens, na één lastige les werkt ze hier dus niet meer.. Oh en haar man ook niet.. Ze deden de les om en om. Mm dus krijgen we maar een ander extra vak in de plaats en zoeken ze een nieuwe leraar zodat we het vak in het tweede semester krijgen.
In het weekend begon mijn flatgenootje Carol al flink te snotteren, net als veel van mijn klasgenootjes. En ja hoor, ook ik begon maandag op de uni toch echt keel- en hoofdpijn te krijgen.. Pas om 19u waren de lessen afgelopen.

Werd dinsdag wakker met een echt verkouden gevoel. Ahh.. ben lekker eventjes nog in bed blijven liggen en moest toen echt opstaan. En wat regende het hard! Het weer hier is ontzettend vreemd; er is echt geen pijl op te trekken. Het was onverwacht bloedheet maandag, iemand had het zelfs over 32 graden! Verbaasde me niks, want ik ging echt dood.. Was ’s morgens nog snel terug naar binnen gerend om me om te kleden toen ik buiten merkte dat het ontzettend warm was. Waaaarom lopen al die Italianen dan echt aaaltijd in zwarte kleren rond?? Het liefst ook nog met vesten/ jassen/ truien, laarzen..??? Pfoee.. en dus dinsdagmorgen flinke regen.. Brrr.. In de pauze van de eerste les heb ik eindelijk mijn Student Book opgehaald. Nee ze doen hier niet aan schoolpasjes, je krijgt een heus boekje met je gegevens erin :O. Tja das wat minder handig, maar we krijgen wel bij een hele hoop restaurants, bars en winkels korting omdat we Polimoda studenten zijn, met dat boekje :) Niiiicee :). Daar hebben we ook al van tevoren van geprofiteerd hihi. En toen hadden we een laatste ‘eerste’ les. Lingua e Cultura Italiana! Nou dat klonk toch zeker interessant! Na wat gerommel, geschuif en gesleep hadden we ons allemaal in een veel te klein lokaaltje in the haunted mansion genesteld. En toen kwam de leraar natuurlijk niet.. Een tijdje later kwam hij dan toch op de deur kloppen. Ohnee miscommunicatie we moesten helemaal ergens anders heen, want we waren toch de groep van de Italian Test? Uhh test?? Ja hoor. “Buongiorno, mi chaimo Luigi, parlo solo Italiano. Si, un test di Italiano”. Waaat? Nee toch zeg, daar wist echt niemand wat van. Nouja als je dus echt nul komma nul verstand had van Italiaans kon je vertrekken en als je het wilde proberen of in ieder geval wat Italiaans kent, kon je de test invullen. Hierdoor kan hij de groep in tweeën splitsen naar niveau en hebben we vanaf komende week niet 4 uur (oh pfewww!) maar 2 uur per groep les. Tja dan denk je dat je Italiaans best oké is; maar echt, wat is het dan makkelijk als je teksten om je heen op straat enzo leest en mensen hoort praten. En dan krijg je ineens grammatica en verschillende zinnen voor je neus en dan vliegt zomaar ineens al je kennis het raam uit.. Ik was ontzettend benieuwd naar wat voor resultaat dat ging zijn! Nouja en toen konden we dus lekker vroeg weer gaan :) . Na een paar uur snotteren op school, vertrok ik in de stralende, warme zon weer richting huis. Waar kwam die ineens vandaan? Fijn ook mijn studenten busabonnement geregeld op de terugweg. Maar goed ook, want Carol is sinds gisteren €50 armer door een controle en haar ongestempelde kaartje.
“Do you speak English?”; meneer achter de balie: “No!” Oh daar gaan we weer. Tja, met handen en voeten en heel wat amusement en “Van Basten!”, “Van Nistelrooij!”, “Edam, Formaggio!!”, “Rotterdam!”, “Amsterdam!” van zijn kant, was dat ook weer achter de rug. In de bus naar huis ook nog echt het aller- allerschattigste kindje ooit gezien! Zat vanuit haar buggy liefjes te lachen en begon spontaan met het kwastje aan mijn tas te spelen. Aww koetsjiekoetsjiee! Leuk sowieso, mensen kijken in de bus. Maar vorige week was er toch een aparte man :O . Begon zomaar tegen iedereen aan te praten, sprong voor lol voor fietsers op straat en ging in de bus staan zingen.. ’s Avonds geskyped met pap, mam en Bounty :D. Ohh mijn pluizig knuffelbeertje was in beeld :) Maar hij negeerde me volkomen.. Had geen flauw idee waar mijn stem vandaan kwam en na een paar keer om zich heen te hebben gekeken plofte hij maar met een zucht op de bank neer. Welterusten, Bounty..

En toen was het weer de laaaangge woensdag. Tussendoor lekker zitten chillen in het parkje achter onze mooie uni; helemaal in de natuur :) . En de verdeling van de groepen voor de Italiaanse les werd bekend: ik zit niet in de beginnersklas :) joepie! Nouja de lestijd is wat aan de vervelende kant, maar toch fijn voor mijn ego dat ik deze zomer niet voor niets in mijn eentje wat Italiaans heb gestudeerd. Eerste twee lessen van de lange dag waren gewoon weer leuk en interessant, maar iedereen was weer bang voor de laatste les, van Ruggero Mengoni, de Vogue-fotograaf. Oh. Mijn. God!! Wat was het weer slaapverwekkend!! Niet normaal!! Leuke jonge kerel om te zien, maar echt zooo saai! Er zit totaal geen energie in.. En hij draagt een trouwring! Wat ik ben ik toch eens benieuwd naar wie er dan thuis op hem zit te wachten.. ’s Avonds wilde ik Skypen met Michelle, maar na tot 2 keer toe een kort “Hoi! Oh! Ik hoor je niet meer.. wacht ff..”, gaven we het maar op.

Donderdag fijn een wat kortere dag. ’s Morgens weer de leraar die Zara de hele tijd uitspreekt als Fara (achja, dat lijkt wel meer op de echte, Spaanse uitspraak); en ’s middags het leuke meisje uit Uruguay, die ons de verschrikkelijk slechte korte Chanel film liet zien die net is uitgekomen. Wat een feest! Heb ’s avonds nog zitten genieten van mijn flatgenootje Carol die een kledingpatroon op stof moest spelden, natekenen en uitknippen (tot haar grote ongenoegen). Iedere avond weer live amusement als ze mooie kleding tekent of iets moet knutselen. Ik heb geen TV nodig! Vorige week Carol nog zo’n beetje verwenst toen we in de stad waren :P . We zagen bij het luxe Savoy hotel allemaal mensen en paparazzi (!) staan. Na even rondkijken ontdekten we dat Noel Gallagher zo naar buiten zou komen. Maar aangezien Carol hem niet kent en niet interessant genoeg vond en het al best een tijdje duurde liet ik me overhalen om verder te lopen. En ja hoor, toen we uit de Zara kwamen was iedereen (inclusief hij dus) alweer weg. Grrrr.. Ik ben geen fan van hem (nouja Wonderwall is wel mooi), maar als ik toch zo iemand live kan zien had ik wel willen wachten!..

Vrijdag heerlijk wat uitgeslapen en getut. Ik had wat meisjes waarmee ik donderdag gezellig had gepauzeerd en heel wat mee had staan kletsen tot het beetje donker werd buiten een berichtje gestuurd omdat we iets leuks wilden gaan doen. Dus kwam ik rond een uur of 3 bij de Duomo aan. Een beetje aan de late kant, maar toch zag ik uiteindelijk alleen nog maar Alessandra staan! Ze was helemaal blij dat zij, als Italiaanse, als enige op tijd was :) ! Indiase Ana had nog net op het laatst afgezegd en Chinese Xiaozi (Zi) had het bericht te laat gelezen.. wachten op de rest dus maar. Uiteindelijk waren we een half uur later compleet, met Ijslandse Katrín, Indiase Akhanksha en Italiaanse Giulia erbij; en zijn in de rij gaan staan om de Duomo te beklimmen. 463 traptreden, om precies te zijn. Uiteindelijk viel het nog reuze mee! Maar vanwege het zeer vreemde weer hier nog altijd in Florence, was het ineens echt bloedheet buiten terwijl het wat kouder was voorspeld met regen.. Tjaa.. Helemaal verhit kwamen we uiteindelijk in de koepel. Prachtig! Wel wat verontrustende schilderingen van de hel en de duivel en wat bloederige taferelen daarboven.. En weer verder traplopen. Super smalle gangetjes allemaal, maar uiteindelijk hadden we de top bereikt! Puffend onze jasjes uitgedaan en de mooiste foto’s gemaakt! Super! Ook van bovenaf is Florence prachtig! Na een hele fotosessie begonnen we weer aan de tocht naar beneden. Toen door naar warenhuis La Rinascente op Piazza della Repubblica. Ben nog even met Giulia naar een Farmacia gegaan, want wat zagen mijn voeten eruit! Werd helemaal gek van de jeuk en kreeg ’s morgens nauwelijks mijn schoenen aan. Ik zal jullie de foto’s besparen, maar ze zaten helemaal vol met muggenbulten en waren rood en gezwollen. Geen idee wat Italiaanse muggen met mijn voeten hebben.. Daarna gewacht op Zi, die ook nog wilde meedoen. Op het dakterras van La Rinascente genoten van het mooie uitzicht op het plein en de Duomo. We troffen er ook nog ons Oostenrijkse klasgenootje Veronika met 2 vriendinnen en Italiaans klasgenootje Sarah schoof ineens bij ons aan. Gezellige boel. Op naar de volgende stop. Er was een gratis tentoonstelling van Oliviero Toscani (de Benetton fotograaf) in Palazzo Vecchio. Het Palazzo is echt super mooi van binnen. En de tentoonstelling was erg interessant. Allerlei portretten van de meest uiteenlopende Italianen. Heb ook meteen de perfecte vriend gespot in de portretten; maar helaas zijn het onbekende mensen waarvan we de namen niet weten :P .We vervolgden onze ronde richting Ponte Vecchio. Raakten in 10 minuten tijd twee keer de helft van de groep kwijt en troffen elkaar uiteindelijk allemaal bij Ponte Santa Trinita. Mooie foto’s gemaakt van de lichtjes op Ponte Vecchio. Giulia wist een leuke bar om een echte Italiaanse aperitivo mee te maken. In het hippe gedeelte rondom Santo Spirito, waar we vorige week op stap zijn geweest, nestelden we ons uiteindelijk op een leuk terras met wat drankjes en inderdaad: eten! Yum! Ideaal :) Je betaalt wat meer dan anders voor het drinken, maar krijgt dan wel toegang tot een buffetje met lekker eten. Overheerlijk! Couscous, soort van warme tomaten- salade/ -tapenade, pastasalade met tonijn, lekkere sla met van alles erin, brood met olijventapenade en wat rauwe groenten. Dat was genieten :) . Katrín en Sarah gingen erna naar huis. Wij wilden nog wat verder kijken en kwam uiteindelijk uit bij de Santo Spirito kerk en -plein. Even buiten tussen alle jonge mensen gezeten en toen weer verder. Bij een superschattig café nog een tijdje lekker gehangen en geluisterd naar leuke live muziek. Niemand had echt zin om naar huis te gaan, dus op naar het volgende café. Daar trad een imitatie Elvis op. Oh! Zo grappig om te zien! En wat nam hij het serieus! Enig :) . Daarna wisten we het even niet meer en zijn we maar met Giulia mee naar huis gegaan. Na het traplopen (alweer) van vier enorm hoge verdiepingen verder, ploften we in haar appartement neer op de bank. Vreselijk zeg, als je iedere dag die afstand moet afleggen :O . Maar ze heeft wel uitzicht op de Duomo-koepel.. tja dat dan weer wel. Uiteindelijk besloten we maar naar huis te gaan, want wat hadden we veel gedaan die dag! Één van de leukste dagen tot nu toe :) .

Gisteren uitgeslapen en hier binnen wat gerommeld. Natuurlijk weer zowel een zonnetje buiten als een fikse regenbui. Ben eindelijk wat was gaan strijken, maar dat ging ook niet van een leien dakje. Kreeg niet echt alle kreukels uit mijn kleren, het lijkt erop dat ik vlekken op mijn kleren heb gemaakt met het strijkijzer en toen verbrandde ik ook nog flink mijn vinger. Tja het geluk van vrijdag kan niet eeuwig blijven duren :P . Dan maar veilig een beetje de vloer van mijn kamer vegen. Tja en toen wist ik het ook niet meer zo goed. Carol was ook wat moe en ging uiteindelijk maar gewoon slapen. Dus maar weer fijn tuttelen in de badkamer en ’s nacht weer een filmpje opgezet.

Oh en nog even een interessant weetje: als je het harde water in Maastricht gewend bent en net zo’n moeilijke huid en haren hebt als ik, moet je hier echt komen wonen! Ook hier zeurt iedereen over het harde water, maar wat wordt mijn haar er zacht van! En voor mijn huid geldt hetzelfde! Hier heb je geen anti acné crèmetjes en hydraterende crèmes meer nodig! Ik gebruik niks meer en zie er nagenoeg vlekkeloos en zijdezacht uit :) prachtig! Conclusie: ik ben gemaakt voor dit land ;) !

Vandaag stond er weer iets leuks op de planning! Had afgesproken om te gaan lunchen met Elles, een Nederlands meisje dat ik via internet had gevonden omdat ze hier stage loopt. Spannend zeg, bijna een blind date. Stond op het station op haar te wachten toen ineens een jongen naar me toe kwam en me bleef vertellen hoe mooi, leuk en fantastisch ik ben. Hele verhalen verder was ik eindelijk van hem af. Nog geen minuut later duwde een vrouwtje me een foldertje in mijn handen en stak een heel verhaal af over de kerk en God. Hèhè, daar kwam eindelijk een blond meisje met de van tevoren beschreven kleding. We liepen al kwebbelend richting Santo Spirito, de wijk met de leukste barretjes. Het was er vol met terrasjes (wat was het ook ineens weer warm), rommelmarkt en veel mensen. Vonden een gezellig plekje en zijn van het moment dat we elkaar ontmoetten tot uuuren later niet meer opgehouden met kwebbelen. Bestelden allebei overheerlijke ravioli met pecorino en truffelsaus en witte wijn. Kwamen ineens achter allemaal dezelfde interesses en andere vreemde overeenkomsten en zeiden zelfs eens hetzelfde op hetzelfde moment. Enggg :O haha maar echt alsof we elkaar al jaren kenden, zo leuk! Onder andere: ze is ook deze week jarig, heeft ook een Boomer hondje in ongeveer dezelfde leeftijd als Bounty, woont ook samen met meisjes die Fashion Design doen en waar ze graag naar kijkt als ze tekenen of knippen en ze wil ook niet terug naar Nederland. Wat een topdag :) Na uren praten, een voldaan gevoel en met een zere keel van het geklets vertrokken we weer huiswaarts. Nu aftellen tot ik weer een jaartje ouder wordt.

Ik weet niet of het door de wijntjes van vanmiddag komt, maar ik kan echt wel zeggen dat ik me hier oprecht gelukkig voel ;)

A presto!
Ciao!