Winter in de lente

Guten Abend alle!

Wow, het is al mei! Hoewel daar hier in München niks van te merken is… Terwijl de regen met bakken uit de lucht valt, schrijf ik deze blog. Dit in tegenstelling tot mijn vorige schrijven, toen het er echt op leek dat de lente in aantocht was. Nadat ik mijzelf en mijn plekje spin en span gemaakt had, ging ik tevreden op vrijdag werken. ’s Middags stond Yves braaf beneden te wachten en pap en buiten bij de auto. Joepie, leuk bezoek! Yves en ik werden naar huis gebracht, want we zouden gezellig een avondje samen hebben. We kochten allemaal lekkers bij 2 supermarkten en mijn sushizaak. Ik maakte het voorgerecht en hoofdgerecht en Yves het nagerecht. Na mijn zalm-courgette-roosje en ham-mozzarella-courgette-rolletjes was er toch eigenlijk maar weinig plek over voor mijn hoofdgerecht. Maar dat was ook nog lekker! Een Toscaans garnalen-knoflook gerecht met room. Jammie! En toen mocht Yves aan de bak. Die maakte een heerlijk dessert met rode bieten en rode vruchtjes, fris ijs en witte chocolade. Heerlijk! En er waren cadeautjes! Ik kreeg van Yves een superorigineel en mooi presentje: zwarte eetstokjes met gouden uiteinde en ‘onze’ datum erop! Ha! Dat komt wel van pas. En Yves was gelukkig ook heel blij met zijn uit de kluiten gewassen pepermolen.

Op zaterdag moesten we vroeg op, want we troffen pap en mam helemaal bij het Olympisch Park. We wandelden eerst met z’n allen door de BMW Welt, de grote showroom met BMWs en allerhande andere auto’s. Mooi hoor! Pap was vandaag jarig en dus ploften we neer bij de cafetaria en gaven hem zijn cadeautjes. Proost! Daarna liepen we een stukje door het park en vervolgens ging ik alleen met Yves verder. Het was lekker warm en we wandelden naar het uitzichtpunt bovenop de heuvel achter het park. Daar had ik maanden geleden ook gestaan toen ik net in München woonde. Je kunt er mooi over het park aan de ene kant en het centrum van München aan de andere kant uitkijken. Na de wandeling terug naar beneden, wandelden we verder naar het Olympia Einkaufszentrum. Daar was ik ook nog niet eerder geweest. We troffen er pap en mam na een tijdje en gingen samen lunchen. Na nog een rondje shoppen met Yves namen we de metro naar het centrum. We wandelden wat rond en toen het wat frisser werd gingen we gezellig iets drinken bij het café waar we eerder ook eens gezeten hadden. Pap en mam troffen we weer voor het avondeten, ik had gereserveerd bij Ocui. Gezellig deelden we een selectie hapjes vooraf en daarna smulde ik weer van een pasta. En natuurlijk nog een nagerecht! Het was super lekker en gezellig.

Ook op zondag moesten we weer vroeg op, dit weekend hadden we een vol programma. Vandaag ging het op naar Dachau. Door Yves en z’n interesse in WO2 gingen we het kamp vandaag bezoeken. Gelukkig scheen het zonnetje wel. Het was erg interessant e er was veel te zien. Het museum duurde mega lang, het was of er een volledig geschiedenisboek aan de muren hing. Maar er was nog van alles te zien op het terrein en wel de moeite waard. Toen we weer wilden gaan, kwam ik zelfs nog ff Annemiek tegen! Het was inmiddels al in de middag en we gingen Dachau zelf in. Na een stukje rijden vonden we een super leuk terras. En wat een prachtig stadje is het! We zaten lekker in de zon bij het Italiaanse restaurant. Het was er heerlijk. Daarna liep ik met mam en Yves nog even naar het kasteel en bekeken het verre uitzicht, helemaal tot aan München. Laat in de middag reden we weer terug naar München. Daar wandelden we nog een stukje, dronken wat en gingen toen naar Jack Glockenbach, het Vietnamese restaurant waar ik gereserveerd had. Daar is het ook altijd lekker. Gezellig! En dat was alweer de laatste avond. Toen het middernacht was hadden Yves en ik feest haha. En ik kreeg nog een mooi cadeautje: een fijn zilveren kettinkje met glittersteentje dat mooi bij het armbandje past dat ik met mijn verjaardag gekregen had. En Yves vond ook zijn hotloge mooi :) .

Maandag waren we dus mooi behangen met onze nieuwe sieraden. Gelukkig hoefden we deze keer nergens heen. We hadden het lekker laat gemaakt ook de avond ervoor met hapjes en films. We sliepen nu uit en maakten een heerlijke brunch. We hadden van alles lekkers in huis. Super gezellig :D .En toen vloog de tijd en was het ineens halverwege de middag en stonden pap en mam weer de voor de deur. Zwaaizwaai dan maar en tot de volgende keer!

De volgende week was het nog steeds best lekker weer. Het zonnetje scheen fijn en de lente leek inderdaad dichterbij te komen. Op woensdag, tussen de middag, ging ik zelfs met Kristina en Anaëlle voor de eerste keer een ijsje halen! Ook kochten we wat leuke plantjes om zelf te planten; wel zo gezellig op het werk. Verder had ik het iedere middag druk met het plannen van mijn aankopen bij de aankomende Glamour Shopping Week haha. Ook op zaterdag was ik druk aan de shop. Ik heb de hele week wat van hot naar her gerend en had zondag weer eens een rustig dagje ingepland. Lekker!

De rest van de week had ik het ook nog maar druk met werk en in en uit winkels rennen. De tijd vloog weer om en ineens was het weer zaterdag. Ik sliep wat uit en verheugde met op een lekker zonnig dagje. Ik had wel heel slecht nieuws gekregen op vrijdag over Bounty en liep dus al meer dan 24 uur ontroostbaar rond, dus ik zou als afleiding een ijsje gaan eten met Giulia. Maar ineens kreeg ik telefoon en was het echt drama: Bounty lag op sterven en moest ingeslapen worden. Totaal in paniek heb ik de eerst mogelijke trein geboekt en mijn koffertje ingepakt. Nog die avond zat ik thuis. Ik wilde mijn lieve pluizenbol niet meer loslaten. En het erge was ook nog, dat hij lekker vrolijk en levendig ronddartelde nadat Yves en ik binnengekomen waren.

Zondag was het een heerlijk zonnige dag. We hebben de hele dag buiten gezeten met onze Bounty en nog lekker gebbqd zelfs ’s avonds. Het was een super fijne zondag en ook nu dribbelde Bounty weer oh zo vrolijk rond. Ik vond het verschrikkelijk.

En toen brak maandag dan de vreselijkste dag aan. Na nog een hele photoshoot en knuffelsessie moesten we dan echt naar de dierenarts. We hebben nog met ‘m zitten knuffelen en uiteindelijk zijn mam en ik nog de hele tijd bij hem gebleven. Mijn allerliefste vriendje is er nu niet meer. Zomaar ineens. En niemand wilde hem helpen. Ik kan het nog steeds niet bevatten. Als afleiding, zover dat mogelijk was, gingen we die middag nog eventjes de stad in. Ik had gelukkig pas een late trein terug naar München. Als een zombie heb ik de reis uitgezeten en kwam tegen 1u ’s nachts thuis. Het slechtst denkbare begin van een nieuwe werkweek ooit..

Het enige kleine hoogtepuntje van de week was dat ik mijn langverwachte horloge die donderdag ontving. En verder keek ik ontzettend uit naar het lange paasweekend. Hier zijn zowel Goede Vrijdag als Paasmaandag vrije dagen; die 4 dagen weekend kon ik hard gebruiken. Het een vrij deprimerend paasweekend, en niet alleen door mijn stemming. Alleen op vrijdag en heel eventjes op zaterdag was het redelijk zonnig. Maar de rest van de tijd kwam de regen met bakken uit hemel. De hemel huilde met me mee zullen we maar zeggen. Ik deed weer mijn gebruikelijke to-do lijst taakjes en kreeg het weekend eigenlijk goed om met relaxen, nuttige dingetjes doen, koken en wat tv kijken en lezen. Lekker om eens zo’n lang weekend te kunnen hebben.

Op dinsdag begon ditmaal de nieuwe werkweek en toen ik ’s ochtends de gordijnen opendeed slaakte ik hardop een kreetje van schrik: het sneeuwde flink en er lag al een aardige witte deken. Neeeeeeee; ik had laatst nog al mijn winterkleding lekker opgeruimd! Snel kroop ik op een stoel om in ieder geval een winterjas van bovenop mijn kledingkast te vissen.

Ook de rest van de week bleef het flink koud, grijs, regenachtig en afwisselende besneeuwd. Op dinsdag eventjes tijd voor iets leukers: na het werk ging ik op weg naar Schwabing. Ik stapte uit bij Hohenzollernplatz en ontdekte dat de straten daar omheen toch inderdaad echt fantastisch zijn! Heel veel barretjes en restaurantjes en mooie rustige lanen. Prachtig! Ik kwam aan bij Blue Nile, het restaurant waar ik Marie-Laure afgesproken had en ze zat er al net. Het is een Ethiopisch restaurant. Leuk, ik ben altijd in voor iets nieuws! En dan nog het meest interessante: in Ethiopië eten ze niet met bestek, dus wij daar ook niet! We bestelden eerst ieder Ethiopische honingwijn. We kregen ieder een mooi karafje voorgezet waaruit we moesten drinken. Het was eigenlijk gewoon honing met een beetje wijn hahaha. Nouja, de smaak dan. Mierzoet maar erg leuk om hier te drinken. Verder bestelden we een kipschotel en kregen een mooie schaal voorgezet, in een gevlochten mand, met drie kipbereidingen en allerlei groentes. Daarnaast een schotel met een soort naanbrood en stukken ‘injera’ (lijkt op een pannenkoek). Hiermee konden we het eten ‘oplepelen’. Een leuke nieuwe ervaring en toch nog prima te doen. En wat was het eten lekker! Fijn bijgekletst en heerlijk gegeten: zeker voor herhaling vatbaar!

De week vloog om en mijn truien vlogen weer uit de kast. Op vrijdag gingen we voor een lichte lunch, om toch een beetje de lentesfeer erin te halen: we haalden sushi! Lekker lekker en zo hoefde ik ’s avonds niet ook nog de deur uit voor mijn wekelijkse sushimaaltje. Ik kreeg het weekend weer gemakkelijk om met mijn gebruikelijke rondje supermarkt, wasserette en poetsen. Het was weer zo’n weekendje waarop iedereen al iets te doen had of ziek was en het weer gewoon ook niet zo lekker was, dus ik had weer een lekker rustig weekend voor mezelf. Vind ik eigenlijk helemaal niet erg.

En toen was het al vorige week. De temperaturen gingen gelukkig weer een klein beetje omhoog. De winterjassen konden weer terug de kast op en de truien weer gewassen de kast in. Nu echt op naar de lente? In het weekend ging ik weer naar huis dus ik hoopte maar dat ik wat leuke, luchtigere kleding kon gaan inpakken. Op dinsdag skypete ik met Michelle. Was al lang geleden! Dus genoeg bij te kletsen. De andere avonden liep ik nog wat winkels af en pakte mijn koffertje in. En op donderdagmiddag was het weer zover: ik ging op naar het station.

Ik keer ernaar uit om weer even naar huis te kunnen, hoewel ik ertegenop zag een leeg zonder Bounty aan te treffen. Eerst maar eens rustig de treinreis doorkomen. Bij aankomst op Hauptbahnhof begon het al goed: de stroom was gedeeltelijk uitgevallen en dus deed geen van de informatieborden het. Ook op mijn ticket en in mijn Deutsche Bahn app stond geen perron aangegeven voor mijn trein, dus liep ik een paar perrons af om op de treinen te gaan kijken. Uiteindelijk sloot ik me ook bij het rijtje aan voor arme DB-meneer die alle treinnummers en bestemmingen en perrons uit zijn hoofd bleek te weten. Gelukkig vond ik daarna al snel een fijn plekje en kon de reis beginnen. Het ging eerst lekker voorspoedig, maar al na niet al te lange tijd deed zich het eerste probleem voor. We stonden stil. Er was een technische storing. Dat werden dan 15-20 minuten vertragingen en voor mij al een probleem, want ik heb uiteindelijk in Keulen maar 10 minuten overstaptijd. Uiteindelijk reden we nog niet en kwamen er nogmaals 20 minuten bij; door een kapotte bovenleiding. Toen we daarna toch weer verder reden, stonden we na een halfuur wederom stil. Alweer die bovenleiding. Het duurde maar en duurde maar. Dat schoot niet op. Er werd daarna persoonlijk door het DB personeel aan iedereen in de trein een formuliertje uitgedeeld waarmee je geld terug kunt vragen door meer dan 60 minuten vertraging. Uiteindelijk werd er nog wat ingehaald, maar ik kwam toen al 1 uur en 10 minuten later aan in Keulen, waardoor ik dus 2 aansluittreinen (die gaat maar 1x per uur) miste. Gelukkig wist ik dit op tijd en kwam inmiddels ook Yves al aan in Keulen om me op te halen. Dan hoefde ik niet nog eens een uur te gaan zitten wachten. We kwamen dus tegen 1 uur thuis i.p.v. anders om 2 uur… Tja, leuk is natuurlijk anders, maarja we konden in ieder geval kletsend al wat tijd doorbrengen in de auto hahaha.

Op vrijdag moesten we weer op tijd op voor mijn beauty afspraakje en daarna hadden we nog even tijd om wat te chillen en ons om te kleden. We reden daarna naar huis en toen samen met pap en mam naar het feestje voor opa en oma: die waren 60 jaar getrouwd! Bijna iedereen was er en opa en oma waren verrast. We kwebbelden en knabbelden wat en wachtten op het eten. Later die middag kwam er een buffet van een Italiaanse traiteur. Erg lekker allemaal hoor. Heel wat geknabbel en gedrink en ohja, kapotte glazen (brengt geluk?) verder was het weer tijd om te gaan. Toch nog een gezellige middag geweest en we waren nog lekker op tijd thuis ook dus.

Op zaterdag moesten we ook weer een beetje op tijd op. Yves en ik gingen lunchen met de vader en vriendin. Ik had een superlekkere aspergesoep. Om die lentesfeer toch nog steeds een beetje vast te houden, hè ;) . Gezellige en lekkere lunchdate. Daarna deden we nog een klein rondje door de stad en we waren alweer vroeg thuis. Daar zaten we de rest van de middag nog met pap en mam te knabbelen in de tuin. In de zon zowaar! Hopelijk kan ik dit weer meenemen naar München! ’s Avonds hadden we ook flink mazzel: Yves ging voor ons koken! Hij had een heerlijk driegangenmenu voorbereid; dat zoals altijd ook weer zeer fotogeniek was. Het begon met rolletjes van zalm en zoetzure groentjes, ingelegde tomaatje en basilicumschuim en parmezaanschuim. Oeh dat smaakte goed! Daarna heerlijk mals kalfsvlees met stroperige saus, een spinazieraviolo, tomatencompote en pastinaakcrème. Zooo smakelijk! Als nagerecht volgde er een rabarbercompote met citroenijs en framboosjes. En natuurlijk waren alle gerechten leuk gedecoreerd met allerhande groene blaadjes. Dat had erg goed gesmaakt zeg, wat een feest! Leuk, dit soort weekendjes thuis.

Ook op zondag ging de wekker weer vroeg. Yves ging voetballen en ik ging daarom iets met mam doen. We gingen naar het Museum aan het Vrijthof, want daar liep nog de Taschen tentoonstelling die ik graag wilde zien. Ik heb immers ook enkele mooie koffietafel-modeboeken van deze fantastische uitgever. Alleen al het gebouw is een bezoekje waard. Ik was er nog nooit geweest! De tentoonstelling was erg interessant; werkelijk alle soorten boeken die je kon bedenken waren er uitgestald. Alles werd omgeven door interessante stukken tekst en mooie kunst en meubels. Erg de moeite waard! En ik heb ook weer een aantal prachtige boeken ontdekt om op mijn verlanglijstje te zetten ;) . Toen we naar buiten kwamen, was het nog vroeg, en gingen we lekker in het zonnetje op het terras bij Basilica zitten. We genoten van onze cappuccino en kruisbessen-met-schuim-vlaai (ja, die krijg je niet zo in München!) en de zon. Heerlijk! Daarna wandelden we nog een stukje door de stad, ik deed nog een aankoop en het was inmiddels al na 13u toen we naar de bushalte gingen. Een leuke, productieve zondagochtend. Eenmaal thuis zaten pap en Yves al lekker te chillen in de zon. We gingen er gezellig bij zitten kletsen in onze zomeroutfits en aten later lekker wat verschillende stukken pizza als lunch. Ik moest wel een goede bodem hebben voor mijn lange terugreis hè hahaha. En lang zou die inderdaad worden… Later die middag pakte ik mijn spullen weer in, zei gedag en reed met Yves naar Aken. We knabbelden en dronken nog eventjes wat en daarna stapte ik mooi op tijd de trein in. Tot in Keulen ging het nog prima. Eenmaal daar bleek het perron voor mijn trein naar München overvol te zijn. Snel rende ik helemaal richting het eindstuk van de trein, om meer kans op een plaatsje te hebben. Ik kwam uiteindelijk uit in de wagon die gereserveerd is voor Lufthansa klanten die naar Flughafen Frankfurt gaan. Op goed geluk ging ik op een lege plek zitten, hopende dat er niemand die plaats zou claimen later. De jongen naast me vroeg ineens bezorgd of deze trein inderdaad naar het vliegveld ging. Hij liet me de DB app zien en daar stond dat we 80 minuten vertraging hadden. Neeeeee!!! En ja hoor, we waren net aan het rijden toen er werd omgeroepen dat door een aanrijding met een persoon een heel stuk spoor onbegaanbaar was en we werden omgeleid. Inderdaad, 80 minuten vertraging. Allemaal mensen om me heen in de stress natuurlijk. Ik alleen maar vermoeid. Uiteindelijk liep de vertraging alleen maar op en kwamen we ruim 110 minuten te laat bij het vliegveld aan. We kregen weer een formuliertje uitgereikt om geld terug te vragen en ik moest me er doodmoe maar bij neerleggen dat dit weer een lange avond ging worden. Ik kwam, nog steeds 110 minuten te laat, om kwart na 12 aan in München. Tegen 1u was ik eindelijk thuis en ik had nog echt eventjes tijd nodig om af te schakelen. Hoeveel pech kun je in één weekend hebben met de trein…

Vanmorgen kon ik wel gelukkig uitslapen! Want 1 mei is Dag van de Arbeid en een vrije dag hier. Helaas had ik dit bij het boeken van mijn tickets een hele tijd terug vergeten, anders had ik lekker nog een dagje thuis gehad en misschien niet al die vertragingen… Maarja; in plaats daarvan heb vandaag maar wat gechilld, naar de regen gekeken en ga ik zo nog wat opruimen. De lente lijkt hier nog steeds ver weg. Maar mijn laatst geplante plantjes leven gelukkig nog na het weekend, dus heb ik hiermee nog een beetje voorjaarsgevoel binnenshuis. Misschien heb ik bij mijn volgende blog weer wat zonnigere verhalen. Dus… op naar de volgende keer!

Fijne avond nog allemaal & bis bald! –xx–