Hoogzomer in een oververhit München

Hallo wieder!

Yess, daar ben ik eindelijk weer. Wat vermoeiende weken achter de rug waarin ik weer even motivatie moest zoeken om voor een nieuwe blog te gaan zitten. Ik bedacht me dat ik me eigenlijk voorgenomen had om maar één jaar deze blog bij te houden; anders kan ik wel altijd bezig blijven. En nu is er ineens al meer dan een jaar voorbij gevlogen! Ik maak deze zomer dus nog maar even af, want dan is er altijd wel iets leukst te vertellen.

Terug naar 5 weken geleden dus maar! Die week had ik leuke dingetjes op het programma staan. Omdat mijn stagiaire Marjolein bijna weg zou gaan en ik vond dat we sowieso eens iets leuks met het team moesten doen aangezien het bedrijf geen teamuitjes meer zou regelen, had ik die taak op me genomen. Na wat geregel stond ons teamevenementje gepland op dinsdag. We gingen na het werk met z’n zessen op pad richting het noorden van München. Daar zouden we een uurtje gaan springen… in een trampolinehal! We hadden er super veel zin in. We kregen leuke antislipsokjes en kleedden ons om. Na wat uitleg konden we ons een uur uitleven in de hal; waar het door de enorme hitte buiten en het gebrek aan airconditioning helaas ontzettend benauwd was. Maar vol goede moed sprongen we van trampoline naar trampoline, waarna we een paar worpen waagden op de trampolines met basketbalnet. Daarna gingen we door naar de trampolines naast grote bakken met schuimrubberen blokken, waarin je jezelf na je sprong kon laten vallen. Met die plakkende sokjes niet hele erg handig, want die raakte je halverwege de bak kwijt aan de schuimblokken. We hebben ontzettend gelachen, want was het moeilijk om er weer uit te klimmen. Daar was eindelijk de wipe-out arena vrij. We namen ieder plaats op een pilaartje en probeerden over de ronddraaiende balken heen te springen of eronderdoor te duiken. Vermoeiend maar ontzettend leuk! We waagden ook nog enkele duels op de evenwichtsbalk met grote stootkussens in onze handen en hupten zo het hele uur verder door de hal. Het was super gezellig en weer eens wat anders als teamuitje! Helemaal gesloopt door de inspanningen en de hitte kleedden we ons weer om en gingen we op weg naar het restaurant. We gingen Ethiopisch eten! Iedereen vond het wel leuk nadat ik er met Marie-Laure geweest was. Super lekker met onze handen gegeten en veel gelachen. Een geslaagde avond!

De dag erna had ik weer een etentje gepland staan. Ondanks de enerverende vorige avond vonden Lotte-Mari en ik de woensdagavond wel een goed moment om eens te gaan eten bij één van haar favoriete plekken: een Oeigoers restaurant. Een mix van Mongools en Turks eten, geserveerd door een superlief mama-figuur. We hebben heel lekker gegeten; leuk, weer heel ander eten op het lijstje kunnen afstrepen!

En toen was het alwéér tijd voor een leuk dagje! Op donderdag was het namelijk Sacramentsdag en dus hadden we vrij. Ik had met Marie-Laure afgesproken en trof haar rond lunchtijd. We gingen naar een foodmarket/ ontbijtfestival dat de hele dag zou duren. We moesten wat entree betalen bij aankomst en verwachtten dus heel wat. Er waren al een paar mensen onwel geworden door de hitte (het was inderdaad echt heeeel erg warm) en we snapten meteen waarom: bijna geen beschutting en heel erg lange rijen voor de foodtrucks, in de brandende zon. We wisten niet goed wat we moesten en sloten dus maar bij een kortere rij aan. Maar van het eten werden we niet erg enthousiast. Na dan maar een drankje gekocht te hebben en alles eens te overdenken, besloten we maar ergens anders heen te gaan. Een totale aanfluiting. Geen sfeer, weinig mensen, toch lange rijen en te weinig zitplek en schaduw. En nog entreegeld ook! Via Google vonden we een lunchzaakje in de buurt dat die dag wel open zou zijn en dus gingen we er een kijkje nemen. Fantastisch! Oh wat waren we blij met deze leuke zaak! Het was er heel leuk ingericht, lekker rustig en ze hebben heerlijk eten. We wisten niet meer wat we moesten kiezen. We genoten van de super gastvriendelijke eigenaresse en onze salades met gerookte zalm. Daarna kochten we nog allebei een heerlijk verfrissend drankje om mee te nemen en wandelden wat rond door de museumbuurt. We namen nog een kijkje op het befaamde dakterras van de universiteit, maar het was er echt veel te druk met dat lekkere weer. Uiteindelijk maakten we nog een hele wandeling door de stad en namen tegen de avond afscheid. Wat een heerlijke zomerse vrije dag!

Op zaterdag had ik weer een fijne vrije dag. Ik ging de stad in met een lijstje en kwam lekker succesvol weer naar huis. Gelukkig, die drukte op zaterdagen is vaak ontzettend irritant; dus ik was blij dat ik mijn aankopen gekregen had. ’s Avonds ging ik weer de deur uit, want Giulia had me die middag geschreven of ik soms meeging met haar en een vriendin (waarmee we vorig jaar zomer eens een heel stuk gefietst en gepicknickt hebben) iets drinken en op stap. Ook wel eens leuk! Ik wandelde samen met G naar Odeonsplatz en daar troffen we Jacqueline. We wandelden naar een bar/club, betaalden flinke entree en eenmaal binnen bleek er nog bijna niemand te zijn. Gelukkig konden we later terugkomen en gingen we dus eerst bij een andere leuke bar iets drinken. Later op de avond gingen we weer terug en nu was het gezellig druk. Het grootste deel van de bar bevindt zich buiten, op een binnenplein, en dat was echt heerlijk met dat zwoele weer! Ik haalde gelukkig nog de laatste metro terug naar huis die nacht en kon zo nog een beetje van de zondag genieten. Die middag ging ik namelijk alvast een taart maken voor mijn eenjarig jubileum op het werk. Een heerlijk relaxte zondagmiddag en de taart zag er alvast goed uit!

Op maandag meteen een enerverende ochtend op het werk. Er fladderde ineens een vlinder het raam in en bleef uitgeput op de vensterbank zitten. Voorzichtig zetten we hem op een schoteltje met suikerwater om hem tot leven te wekken en zo bekommerden we ons de hele dag om de mooie vlinder. Het was ook echt weer ontzettend warm; ook binnen bij ons, waar we met een aantal ventilators probeerden het een beetje aangenamer te maken. Helaas bleek de mooie vlindervriend later die middag toch te zijn overleden; jammer, we vonden het een mooi huisdier.

De dag erna was het tijd voor mijn taart! Joepie, ik was er zelf ook wel erg benieuwd naar. Ik had een ombré-cheesecake gemaakt: een kwarktaart met 3 verschillende lagen die mooi in elkaar overliepen. Donkerpaars met veel bessen, lichtpaars met minder bessen en meer kwark en dan bovenop een kwarklaag. Samen met de koekjesbodem en de hele hoop bessen waarmee ik de taart versierd had was het echt een plaatje en ook nog een superlekker! Buiten verwachting wilde iedereen graag nog een stukje en was de taart binnen no-time op. Gefeliciteerd voor mijzelf: mijn jubileum en deze heerlijke creatie ;) . Ik zal hem zeker nog een keer maken.

Op donderdag had ik weer iets superleuks waar ik naar uitgekeken had! Ik kreeg weer bezoek: mijn ouders en Yves en zijn moeder kwamen een weekendje langs! Om half 6 kwam Yves me op het werk halen en kon zo nog ff het halve team gedag zeggen. Beneden stond de rest te wachten. We gingen naar het terras om de hoek en dronken daar het eerste drankje in Beierse sferen, met een serveerster in haar strakke dirndl. Na er een tijdje lekker te hebben gezeten, gingen we op weg naar mijn studio. Stonden eerst nog een hele tijd vast in de verkeersdrukte en kwamen uiteindelijk oververhit bij mij thuis aan. Ik had de koelkast volgestouwd met lekkers en de vorige avond gepoetst, opgeruimd en de laatste boodschappen gehaald. Ik was er klaar voor. De tafel werd uitgeschoven en vol gezet met eten. We hadden een soort koud buffet, want voor warm eten was het toch echt even veel te heet. Het was heel gezellig en we hadden genoeg te knabbelen. De avond vloog om. Uiteindelijk gingen pap, mam en Olga naar hun hotel en gingen Yves en ik gezellig aan de afwas haha.

De dag erna moesten we vroeg op, want we gingen natuurlijk de stad in. We troffen de rest bij Sendlinger Tor. We gingen deze eerste dag shoppen, omdat de rest dat graag wilde en op zaterdagen de stad altijd volgepakt zit. Dus dan maar op vrijdag. Winkel in, winkel uit; haha voor zover dat gaat met 5 mensen. We dronken onderweg nog wat op weer een echt Beiers terras en uiteindelijk ploften we die middag neer bij het dakterras van Rischart aan Viktualienmarkt voor Flammkuchen en een verfrissend drankje. Daarna ging het weer vol goede moed verder door de winkelstraten en over Marienplatz. Na nog wat laatste winkels bezocht te hebben en aankopen te hebben verzameld gingen we op weg naar Ocui, waar ik gereserveerd had. We konden lekker buiten zitten. Lekker gegeten zoals altijd en fijn kunnen uitrusten. Het was heel gezellig! Die avond vielen we direct in slaap, want oh wat was het warm en vermoeiend.

Op zaterdag moesten we natuurlijk ook weer vroeg op. We troffen de rest weer bij Sendlinger Tor en wandelden wat door de stad. Langs Marienplatz, Isartor en Maximilianstrasse richting de opera van München. Daar op het plein bleken ze op een groot podium aan het oefenen te zijn voor een openlucht muziekvoorstelling die avond. Prachtig! We dronken er wat op het plein en gingen toen verder naar Odeonsplatz en toen door de Königsgarten, richting Englischer Garten. Daar moesten we natuurlijk even een kijkje nemen bij de citysurfers op de Eisbachrivier. Na er een tijdje hun kunsten te hebben bewonderd, kochten we iets te eten (worsten met brood natuurlijk!) en drinken bij een eethuisje iets verderop. Daarna ging de wandeling weer verder: naar de Friedensengel en toen langs de Isar naar het stadsstrand, het Kulturstrand en richting Isartor. Daar namen we een S-bahn en liepen nog een stukje rond bij de Wittelsbacherbrunnen, naar de Egyptische obelisk op Karolinenplatz en uiteindelijk naar Königplatz; waar tussen de prachtige musea een fietsfestival bezig was. We keken even naar de optredende rockband en gingen toen op weg naar de technische universiteit om er op het dakterras iets te drinken en van het uitzicht te genieten. Maarr…. Zoals me al eens eerder gebeurd was: vanwege een evenement was het dakterras momenteel gesloten. Neeeee, na zo’n lange wandeling konden we er niet even lekker zitten. Nou, dan gingen we maar alvast naar het restaurant waar ik die avond gereserveerd had, misschien konden we er al terecht. Dat ging gelukkig en we ploften neer op het terras bij Vietnamees restaurant An Nam. Een heerlijk zwoele avond met lekker eten en gezellig geklets. Het einde van een volgepakte zomerse dag dwars door München.

Op zondag kwam helaas ineens de regen met bakken uit lucht… De rest kwam naar mij thuis en na een tijdje gewacht te hebben, gingen we toch maar op weg naar Englischer Garten. Het zag er allemaal wat troosteloos uit zo in de regen… We wandelden door het park, langs het tempeltje en de lege grasvelden, langs de Chinesische Turm waar weinig te doen was, naar het meer en bijbehorende biergarten, die ook helemaal leeg was; en bedachten toen wat we zouden toen. Het leek een beetje op te klaren en we wandelden terug naar de Chinesischer Turm, waar we uiteindelijk nog een leuk plekje vonden en waar we iets aten. Het zonnetje begon voorzichtig te schijnen inmiddels was het gelukkig droog. Toch nog een beetje goed weer zo aan het einde van mijn weekendbezoek. Tegen 16u zwaaide ik ze uit en heb daarna een dutje moeten doen na deze ontzettend vermoeiende dagen. Maar het was gezellig weer eens bezoek gehad te hebben.

De week erna was ook weer redelijk druk. Het was de laatste week van mijn stagiaire en er moesten op en buiten het werk nog wat dingen geregeld worden. Op dinsdag hadden we het laatste etentje met haar. Ze had Pepe Nero gekozen, een Italiaans restaurant waar ze graag heen ging. Anaëlle en ik hadden de andere 4 al laten gaan na het werk en waren met een smoesje iets later gegaan; want we moesten nog een paar cadeautjes verzamelen. Uiteindelijk ploften ook wij neer bij de rest en kozen iets van de heerlijke kaart. Het was er super gezellig en ik was er nog steeds niet eerder gaan eten. Ik kreeg een mooi glas wijn en een mooie zeevruchten pasta. Heerlijk! Daarna een superlekker chocoladetaartje met vloeibare kern. Yum! Om de tijd tussendoor wat te doden en het gewoon een lange, gezellige avond te maken, besloten we een spelletje te doen. Lotte-Mari had een app waarmee je een soort wie-ben-ik kunt doen. We moesten uit allerlei categorieën raden. We gingen voor dieren. We hebben gehuild van het lachen want we schreeuwden al onze beschrijvingen door elkaar en gaven de stomste imitaties van het te raden beest. En het ergste was nog dat de app met de camera alles opneemt. Het was echt super super gezellig. En daaruit werd ook meteen het idee voor een spelletjesavond geboren, maar daarover later ;) . Kortom, een heel erg geslaagde afscheidsavond voor Marjolein.

Op woensdagavond hadden we op het werk een ‘gin-avond’. Het online marketing team had eens een gin-maak-set gekregen en 2 flessen gemaakt die ze graag met ons allemaal wilden opdrinken. Er werden pizza’s besteld en Anaëlle en ik hadden sushi gekocht. Gin-cocktails erbij en het zou gezellig moeten worden. Helaas zijn de andere teams niet zo levendig en gezellig als het onze. Misschien omdat wij het enige internationale team zijn en Lotte-Mari en ik altijd wel leven in de brouwerij brengen? Nouja, erg op gang kwam het niet. Misschien doordat 2 meisjes hun baby en peuter meegenomen hadden, misschien omdat er alleen maar Duits gepraat werd en wij genegeerd werden, misschien omdat het alleen maar over het werk ging of misschien omdat het ineens een afscheidsavond bleek voor een meisje uit een ander team… Lotte-Mari wist al vroeg te ontsnappen en Anaëlle, Marjolein en ik wachtten het geven van de cadeautjes af en vertrokken toen snel. Beetje jammer, dat kan ons team toch veel beter ;) .

Op donderdag was het dan daadwerkelijk Marjoleins laatste dag. We overhandigden haar de zak met cadeautjes: een mok met onze trampoline-foto en tekst ‘Keep on hopping’, een opblaasbare Pretzel waarmee ze vast en zeker de blits maakt deze zomer, een leuk notebook + mooie pen voor haar studie, een plantje in de vorm van een hoofdje met sprieten als haren zoals we altijd op kantoor hadden en we als ons huisdier beschouwden en een Lebkuchen hartje met ‘Danke’ erop. Als bedankje maakte ze lekkere ‘taartjes’ van koekjes, een romig sausje en frambozen. En we werden zelf ook nog verrast met iets leuks! We kregen allemaal een mooi doosje met papieren bloemetjes en snoepjes en ook een plantje zoals we op ons plantjesbureau hadden staan. Ha! We hadden allemaal hetzelfde idee dus. We gaan haar missen! Die avond hadden zowel ik als Lotte-Mari geen energie om naar huis te gaan en om te koken, dus besloten we samen weer naar Pepe Nero te gaan. Ik at een voortreffelijke risotto met Sint Jakobsschelpen en groene asperges, samen met die heerlijke rosé. Als nagerecht een suuuuperlekkere mascarponecrème met caramelsaus en een latte macchiato. Ah dit is nu ook echt één van mijn favoriete plekken!

Op vrijdag stond ik er dus ineens alleen voor. Gelukkig vloog de dag om en kon ik al snel van het weekend genieten. Een heerlijk rustig weekend want ik was nog steeds kapot van het vorige; en de afgelopen drukke week. Ook de week erna vloog om. Ik genoot nog steeds van het zomerse weer en trok blij mijn zomerjurkjes uit de kast. En voordat ik het wist was het weer vrijdag. Ik had weer een afspraak bij de tandarts! Ik kan nog steeds niet terecht voor de 3D-scan, alvorens de bevreesde afspraak te maken om mijn verstandskiezen te laten trekken; dus ging ik maar eerst nog voor een gebitsreiniging, aangezien die niet bij de controle gezeten had. Wat een grondige behandeling zeg! De leuke tandarts was super geïnteresseerd in wat ik in München deed en hoe het in Nederlands bij de tandarts ging. Ze was toch erg verbaasd dat ik zei dat zo’n afspraak hier toch veel langer duurde. Maar ik heb nog nooit zo’n grondig schoongemaakt gebit gehad geloof ik. Fijn! Het weekend kon beginnen ;) .

Op zaterdag trof ik Marie-Laure, want we wilden een kijkje nemen bij het Türkenstrassenfest. Een straatfeest in een bekende straat met barretjes in het westen van München. We waren er wat vroeg en het was nog niet echt op gang gekomen. We dronken een heerlijke limonade op een terras en wandelden daarna nogmaals de straat op en neer. We aten nog een heerlijk ijsje en na nog een wandeling vonden we het wel goed geweest. We kwamen langs een superleuke boetiek waar we van alles uit de rekken gristen en uiteindelijk met enkele leuke aankopen en een gratis flesje fris weer naar buiten kwamen. Even onthouden; leuk adresje voor bijzondere kleding! We gingen naar Marie-Laures appartement want we wilden die middag ook nog gaan zwemmen! Ik heb al geen 2 jaar geen bikini meer gedragen en had er enorm naar uitgekeken. We namen een kijkje bij het zwembad bij haar in de buurt en kleedden ons snel bij haar thuis om. En natuurlijk begon het toen keihard te regenen. We wachtten nog een tijd af en gaven toen de hoop maar op; we zouden dan nog weinig tijd in het zwembad hebben. Ahhh, balen! Uiteindelijk besloten we dan maar weer terug te gaan naar het centrum en te gaan eten bij een restaurant dat we ontdekt hadden tijdens onze wandeling op die vrije donderdag een paar weken eerder. Maar eerst nog een drankje! En eindelijk, eindelijk, konden we een keer terecht op het dakterras van de uni. En binnen een paar minuten wisten we zelfs een felbegeerd plekje aan de zijkant te bemachtigen, met prachtig uitzicht op de stad. Fijn! Daarna wandelden we tevreden door naar ons restaurant. Deze keer gingen we voor: Perzisch! De gastheer was echt super vriendelijk en het restaurant heel erg leuk en typisch ingericht. Waar het eerst nog vrij rustig was, stroomde het al snel vol met Perzisch ogende en gesluierde mensen. Dat was natuurlijk een goed teken! En het eten was ook echt heel erg lekker. Fantastische ambiance en heel goed eten: we hebben weer een aanrader gevonden!

Op zondag was er weer tijd voor mijn wasdagje en allemaal andere dingen van mijn to-do-lijstje. Altijd lekker, zo’n dagje in het weekend. En toen brak afgelopen week alweer aan. Op maandagmorgen kwam Marjolein nog even gedag zeggen, op weg naar het vliegveld. Leuk! Na het werk trof ik Annemiek bij Theresienstrasse. We wandelden een stukje en vonden een leuk terrasje waar we een wijntje dronken. We hadden elkaar al een tijdje niet meer gezien! Genoeg te kletsen dus. We kregen zelfs nootjes bij onze wijn (dit gebeurt nooit in München) en een stukje vegetarische burger toen we betaald hadden. Lekker! De rest van de week kroop weer voorbij. Het was afwisselend warm en zonnig en dan weer grijs en fris. Velen beginnen weer verkouden te worden. Neee, het was net zo heerlijk om volzomer te hebben!

Op donderdag hadden we gelukkig weer een leuke onderbreking van de week: onze laatst bedachte spelletjesavond! Kristina had pastasalade gemaakt en gehaktballetjes meegebracht, er stond nog heel wat bier op het werk, we hadden allemaal spelletjes uit de voorraadkast kunnen pakken en ook Lotte-Mari had nog wat meegenomen. Daiana was er helaas die dag niet, dus waren we met z’n vieren. Om de stemming erin te brengen begonnen we met Twister. Daardoor lagen we al dubbel van het lachen. Daarna volgde een spelletje waarbij we dierengeluiden moesten maken, een soort Party & Co en toen kwam Lotte-Mari met de klapper: Watch Your Mouth, het spel met dat mondstuk waardoor je niet fatsoenlijk kunt praten, terwijl je moeilijk zinnen moet zien voor te lezen die geraden moeten worden. Ik dacht dat ik geen lucht meer kreeg van het lachen. We hebben allemaal bijna huilend op de grond gelegen van het lachen. Het was al mega gezellig en grappig de hele avond, maar dit sloeg echt alles. We konden niet teveel rondes spelen, want onze buikspieren begaven het haha. Onze workout van de dag dus ook weer gehad ;) . En daarna de fantastische afsluiter waarop we ons verheugd hadden: Cards Against Humanity. We hadden het er 2 weken eerder over gehad en ik wist dat je het gewoon zelf kon downloaden en dus had ik de tientallen pagina’s uitgeprint en Kristina en ik eerder die dag braaf de vele kaartjes met absurde vragen en antwoorden uitgeknipt. Het doel: op elke vraag een zo belachelijk mogelijk antwoordkaartje geven. Als je toch al melig bent, is dat echt hilarisch. We hebben nog nooit samen zoveel gelachen. Er zijn antwoorden gegeven die nu waarschijnlijk voor altijd onze inside-jokes blijven haha. De tijd vloog, het was pikdonker buiten en het kantoor al uren leeg. Tegen half 11 liepen we uiteindelijk naar buiten, de koele avondlucht in. Wat een succes, dit moesten we ZEKER nog een keer doen!

En toen was het vrijdag, een lekker doorwerk-dagje voor het weekend. ’s Avonds genoot ik weer van mijn heerlijke wekelijkse sushi. Gisteren was ook weer heerlijk relaxed. Ik las fijn door in mijn boek en ruimde wat op. ’s Avonds contacteerde Lotte-Mari me over een etentje waarvan ze gezegd had dat ze het superleuk zou vinden als ik ook kwam. Ik ging op weg naar Tacos y Tequila, een Mexicaans restaurant. Daar trof ik haar met haar vriend, een vriendin uit Zuid-Afrika die op bezoek was en een bevriend Spaans-Colombiaans koppel. Wat een supergezellige groep! Net zo gek als Lotte-Mari en ik. Heb heerlijke enchilada’s gegeten en een halve liter Frozen Daiquiri gedronken. De tijd vloog en we hebben ontzettend gelachen. Topavondje!

Vandaag was het weer een chilldagje. Vind ik toch wel lekker, zo één afspraakje per weekend en de rest wat tijd voor mezelf. Ik heb al genoeg gekkigheid om me heen tijdens de werkweek ;) . De tijd vloog weer om met mijn boek, laptop, televisie en deze blog. En zo ben ik eindelijk weer bij. Hopelijk gaan er nog veel interessante gebeurtenissen volgen, dus: op naar de volgende blog!

Bis bald! –xx–