Tropical Berlin

Guten Abend/ Gute Nacht Freunde!

Daar ben ik eindelijk weer! Na mijn Italië-blog van epische proporties is het weer tijd voor het leven van alledag, in Berlijn. Te beginnen even vóór mijn vakantie en te eindigen alweer bijna een maand na terugkomst…

Op dinsdag voor mijn vakantie had ik het nog steeds druk. Op het werk was er van alles te doen maar gelukkig waren we op tijd klaar. Vanuit het werk racete ik meteen richting Potsdamer Platz. Onderweg kwam ik een rustig fietsende Sharon tegen die al een tijdje eerder van het vertrokken was. Keihard trapte ik op de rem toen ik “Daphneeee! Speedy Gonzalez!” hoorde :P en fietste eventjes met haar mee. Daarna zette ik het weer op een racen. Efficiënt deed ik een rondje door Arkaden shopping center. Ik kocht het foto album dat ik al eerder gezien had, voor de aanstaande bruiloft. Even een nieuwe mascara bij Kiko gehaald en toen weer verder. Ik kwam de zoveelste demonstratie tegen (die mensen hier in Berlijn doen niks anders) en moest ongeduldig wachten tot de straat weer open was. Een rondje DM voor wat zonnebrand en laatste benodigdheden, Primark voor wat goedkope vakantieprulletjes en om kwart na 8 plofte ik eindelijk thuis neer. Haren wassen, wat opruimen en verzamelen en afmaken. Het licht ging heel laat weer uit.. Gaappp..

Op woensdag was het gelukkig een stuk minder druk op het werk. En aangezien Berlin Fashion Week nog eventjes druk bezig was (helaas niet echt tijd om ergens een kijkje te gaan nemen) besloten we met het team om een kijkje te gaan nemen bij het enige echte Zalando Fashion House. Vanwege wat meetings vertrok ik uiteindelijk met Jacintha, Bérengère en Marion op de fiets in de lunchpauze. We zagen een discussierondje tussen enkele belangrijke mensen uit de modewereld en liepen daarna een rondje langs de tentoonstellingen van enkele modemerken. Op de bovenverdieping waren een aantal Zalando collecties tentoongesteld en kon je iets drinken. We kozen voor een heerlijke en natuurlijk supergezonde, stylish verantwoorde, versgemaakte smoothie van wortels, appels en sinaasappels :P . Ik moest op tijd weer terug voor een meeting. Buiten aten we nog snel een ijsje dat we gratis konden krijgen en namen een goodiebag in ontvangst. Ik racete weer richting Alexanderplatz en haalde daar meteen een pakketje op dat voor me bezorgd was. En weer door naar het werk. Snel opgefrist, naar boven gerend en even later weer terug naar mijn bureau. Ik was helemaal alleen. Gewacht tot Danaë en Sharon er weer waren. Samen met Danaë ging ik uiteindelijk weer naar het Fashion House. Er was niet veel te doen en we voelden ons allemaal vrij ongemotiveerd die dag. We liepen Jacintha, Bérengère en Marion mis; die waren net weer vertrokken. We zagen de laatste minuten van de presentatie van iemand van Google en liepen daarna ook nog een rondje. Boven troffen we Rocinta en Danique van Affiliate Marketing. Inmiddels werden er hapjes rondgebracht . Een deegbakje met auberginesalade (overheerlijk!! Zelfs voor mijn, als niet-aubergine-fan) en minihamburgertjes met rode biet en taugé. Dat smaakte goed!! De obers leken wel door Models at Work ingehuurd te zijn :P . Een beetje op tijd gingen we maar richting huis. Heerlijk, een langere middag om nog van alles voor mezelf te kunnen doen :D . Ik ging snel met mijn usb-stick naar de DM om foto’s te printen voor in het fotoalbum. Natuurlijk, ze lukten niet allemaal.. Weer terug naar huis, nieuwe foto’s overgezet; meteen fotocamera’s gegoogled (de mijne was net stukgegaan en zou niet op tijd gerepareerd worden, dan maar een nieuwe voor mijn aanstaande epische reis) en weer terug gefietst naar Alexanderplatz. Met alle foto’s en een geweldige nieuwe camera op zak was dit een succesvolle middag :P .

Op donderdag was het weer een vrij rustig en ongemotiveerd dagje binnen het team. Gelukkig vond die middag/ avond de grote Zalando Summer BBQ plaats en het management had het hele bedrijf laten weten dat we best om half 4 mochten stoppen zodat we om 16u bij het begin van de bbq aanwezig konden zijn. Nou, top! Wij wachtten toch nog tot ons hele team compleet was na verschillende meetings en vertrokken toen samen op de fiets richting Tempelhof. Kon ik meteen weer iets van mijn lijstje strepen. Dit oude; en overigens nooit gebruikte, Berlijnse vliegveld is legendarisch om de feesten die er gegeven worden en de gigantische proporties van het hele terrein gelegen midden in Berlijn. Het was werkelijk adembenemend. De gigantische vertrekhal, helemaal leeg; op enkele medewerkers na, die polsbandjes uitdeelden; met reclameborden, bagagebanden, toiletten en incheckbalies nog allemaal intact. Na een lange gang door te zijn gelopen kwamen we bij de hangar (?) / gates (?) uit: een gigantische overdekte ruimte in de buitenlucht. Het stond er vol met verschillende foodtrucks (hoezo bbq?), tafels, versieringen, bars, DJ en Zalando medewerkers. (Je moet niet vergeten dat er duizenden mensen bij Zalando in Berlijn werken, dus het was behoorlijk druk). Het was echt indrukwekkend. Erg goed georganiseerd weer zoals gewoonlijk :) . Na een paar keer in de rij te hebben gestaan vond ik het wel goed geweest na 2 empanada’s en een currywurst met frietjes. De rij bij de ijsjes was me te lang, dus nam ik tegen half 8 afscheid van iedereen. Ik had nog van alles te doen voor mijn aanstaande reis! Ik ging weer naar Mediamarkt voor een mapje voor mijn fototoestel. Ook bleek dat ik enkele voordelen van de actie van mijn camera niet gekregen had, dus hielp een heel aardige medewerkster me met alles. Gelukkig, alles geregeld en een fantastische camera voor de vakantie!! Eenmaal thuis begon ik flink mijn koffer in te pakken, boekte de laatste treintickets voor in Italië, plakte foto’s en schreef teksten in het fotoalbum, ruimde mijn kamer op en plofte uiteindelijk midden in de nacht in bed.

*Hierna heb ik genoten van een geweldige vakantie in Italië, met ups & downs, maar vooral onvergetelijke momenten. Te lezen in mijn vorige 2 blogs.*

Op maandag na terugkomst was het weer een gewone dag. Maar natuurlijk zat ik vol met verhalen die ik maar al te graag met het team deelde. Ik zat nog volop in vakantiestemming en luisterde de hele dag Italiaanse muziek (doe ik nog steeds elke dag tot nu!). Verder was het die dag weer tijd om opnieuw in het ritme te komen en me aan te passen aan het leven in Berlijn. En natuurlijk een beetje vakantiespullen op te ruimen die avond.

Op dinsdag was het lekker weer (maandag gelukkig ook al), dus kon ik fijn genieten van de zon tijdens mijn vrije tijd. Die middag vierde Aoife haar laatste dag als stagiaire en vanwege het goede weer zouden we buiten gaan zitten. Ik was er al eerste en een tijdje later zat ik met Aoife, haar vriend, een paar collega’s en Amy, Annemarijn en Amanda op het gras naast de Spree met wat drankjes en knabbels. Gezellig! Aoife gaat gelukkig niet weg, ze heeft een baan gevonden binnen Zalando, dus ik haar zeker nog wel zien. Toen we wat hongerig werden, ging ik met Amy, Annemarijn en Amanda op de fiets naar Friedrichshain. We liepen er een rondje, terwijl ik een telefoontje kreeg van mijn gekozen Zalon-stylist. Dit is het nieuwe project van Zalando waarvan ik in maart al eens gebruik gemaakt had. Ik liet weer een mooie doos kleding samenstellen door een styliste en deed rustig het hele interview met haar in mijn beste Duits. Terwijl ik nog aan de telefoon was ploften we neer bij een leuk tentje en kozen de meiden iets te eten voor me. Super leuk zeg, een soort Mexicaans aardappelzaakje. Ik ben niet zo’n grote aardappelfan, maar dit smaakte toch wel erg goed. We kregen allemaal een werkelijk gigantische aardappel, opengesneden en gevuld met van alles en nog wat. Ik had de kipvariant. Behalve een hele berg kip zat er een vrachtlading aan verschillende groentes in en werd het afgemaakt met verschillende sausjes. Poeh! Dat viel zwaar. Maar wat smaakte het heerlijk! Met een fris drankje van het naastgelegen tentje kletsten we gezellig bij. Amanda en ik kwamen erachter (ze was wel eens bij de intern lunches geweest) dat we allebei aan Polimoda gestudeerd hebben en een dag na elkaar onze diploma uitreiking gehad hebben!! Hoe maf is dat! Na het eten vertrok Amanda en ging ik met de andere twee iets te drinken halen en in het park op Boxhagenerplatz zitten. We zaten er een hele tijd en hadden het over het naderende vertrek van Amy en Annemarijn; eigenlijk op dezelfde dag als ook mijn stage afgelopen zou zijn. Toen het al donker en frisjes was, zeiden we elkaar gedag en fietsten naar huis. Een gezellige avond middenin de Berlijnse zomer. Laat die hoge temperaturen maar komen!

Ook de rest van de werkweek was het lekker weer en dus genoot ik volop met mijn collegaatjes van de zon in lunchpauzes. Heerlijk, ik kon gelukkig in mijn vakantiestemming blijven hangen! De week kroop langzaam voorbij, want het was vrij rustig op het werk. Maar daardoor konden we eens iets vroeger naar huis en ik luisterde sowieso gezellig naar mijn Italiaanse sfeer. Mijn humeur was niet kapot te krijgen!

Op zaterdag stond er namelijk weer iets leuks op de planning: een uitje buiten Berlijn! Fijn om weer even de stad uit te zijn. Berlijn is megagroot en ziet er om de zoveel honderd meter totaal anders uit, maar toch is het een verademing om eens iets anders om je heen te zien. Na een lichtelijk stressvolle ochtend van S-bahn naar S-bahn rennend, stond ik even voor 9 bij Bahnhof Südkreuz bij de bushalte. Daar kwam de Berlin Linien Bus. De buschauffeur vroeg geïnteresseerd waar ik vandaan kwam. Enthousiast haalde hij zijn identiteitskaart tevoorschijn. Zijn achternaam was Holländer :P . Haha super leuk. Daarna beklom ik het trapje naar boven en zag Iida vrolijk in het midden zitten. Gezellig kwebbelend begonnen we aan de reis naar Dresden! Was er nog nooit geweest en had er eigenlijk ook nooit aan gedacht, totdat Iida een paar dagen eerder met dit idee gekomen was. Gezellig! Het was onverwacht lekker weer dus we hadden er zin in. We keken onze ogen uit toen we langs Flughafen Brandenburg reden, het nog steeds in aanbouw zijnde nieuwe vliegveld van Berlijn. Het is werkelijk gi-gan-tisch! En iedere dag branden alle lichten en lopen de roltrappen om maar niet alles vast te laten roesten… Je kunt maar ergens geld aan verspillen. Een tijdje later stonden we ineens stil op de snelweg. Tig brandweerwagens en ambulances schoten voorbij. En volgens Duits gebruik wordt dan de snelweg totaal afgesloten. Gelukkig konden we er nog langs en zagen we slechts één gecrashte auto. Huh? Nouja, wij moesten ergens heen ;) dus dat kwam goed uit. Nog mooi op tijd waren we rond half 12 in Dresden. We liepen door een lange winkelstraat; zonder veel interessante winkels, wij zijn ontzettend verwend in zo’n uitgebreide stad als Berlijn. Uiteindelijk kwamen we bij een mooi plein, omringd door monumentale gebouwen. Hmmm ik had niet bepaald verwacht dat Dresden zo mooi zou zijn! Na een kort onderzoekje op mijn GSM om te zien waar we heen konden, ontdekte ik dat Dresden het ´Florence aan de Elbe´ genoemd wordt. Hè? Nouja, Florence zou ik zelf niet zeggen ;) maar het is inderdaad een erg mooie stad! Zeker de moeite waard. Iedere hoek die we omsloegen onthulde weer een nieuw, oud gebouw of gezellig plein. In de bloedhete zon maakten we om ons heen foto’s van de prachtige gebouwen aan de Elbe. We liepen een rondje over het bastion, over het marktplein en door de gezellige straat met allemaal terrasjes. Uiteindelijk ploften we op het grote plein neer bij een Italiaans zaakje. Gezellig genoten we onder de parasol van onze pizza’s, uitzicht op wel 3 bruidspaartjes en de hordes toeristen die voorbijtrokken. En toen ineens!! Kwam er een gigantische stortbui naar beneden! Alsof al het water van de wereld in één keer omlaag werd gekiept. Wij hielden het nog even droog en genoten van de mensen die paniekerig overal naar binnen renden. Binnen een paar seconden was het plein helemaal leeg. Toen ook wij de regen niet meer konden ontwijken, gingen we even binnen schuilen. Na onze haren en make-up gecheckt te hebben op het toilet (ja, wij denken precies hetzelfde :P), was het gelukkig weer droog. We vervolgden onze tocht langs de mooie gebouwen en vonden een soort paleis. Het was prachtig! Hoog boven de paleistuinen stonden we in de brandende zon te genieten van het uitzicht in deze verrassend mooie stad. Vervolgens staken we de Elbe over. Vanaf de overkant hadden we een prachtig uitzicht op het historische centrum. We liepen daar nog een hele ronde en gingen via een andere brug weer terug. Het was inmiddels flink beginnen te waaien en we moesten ons best doen om nog vooruit te komen. Intussen brandde de zon vrolijk door en begonnen de eerste vormen van onze kleding zich op onze huid af te tekenen. Na nog een rondje door het centrum vonden we het wel welletjes geweest. Tenzij je het grote aantal musea afloopt of besluit om te gaan winkelen, is Dresden verder erg klein. We gingen weer terug naar de markt. Daar aten we ieder een grote coupe ijs met verse aardbeien. Het waaide inmiddels zo hard dat de glazen en stoeltjes om de haverklap omvlogen :O oei. Eenmaal terug in de winkelstraat gingen we nog The Sting in, huh hebben ze die daar? Die is er zelfs niet in Berlijn :P . Verder vonden we het winkelaanbod niet interessant genoeg en besloten we onze resterende tijd maar te benutten om toch nog iets te eten voordat we weer vertrokken. Heel culinair kozen we na een lang beraad voor McDonald’s :P waar we heel gezond allebei van een salade smulden. De dag zat er weer op! Maar wat hadden we genoten! Gezellig gewandeld, gekwebbeld, gelachen en onze ogen uitgekeken. Dresden is echt een bezoekje waard! We stapten in de allerlaatste bus om 20u en zaten vervolgens de halve reis wat te dutten. Een relaxte afsluiting van een fijne vakantie-achtige dag.

Op zondag lekker uitgerust en nagenoten van het leuke uitstapje naar Dresden. Eindelijk een beetje tijd om nog wat dingen van de vakantie op te ruimen. Heb wat was gedaan, maar de rest moest nog maar even wachten :P . Een dagje niks hoeven is ook wel eens fijn!

Op maandag weer een gewoon dagje. Qua werk dan. ’s Middags was er weer de spannende verwachting, want ik kon mijn Zalando doos van mijn styliste ophalen! Vol verwachting kwamen mijn collegaatjes om me heen staan en onder luid ‘oeh’ en ‘aah’ haalde ik één voor één alles tevoorschijn. Het was weer een erg mooie doos. Mooi simpel en ‘Scandinavisch’, zoals ik gevraagd had. Weinig kleuren, prints en ingewikkelde details. Daar doe ik niet aan :P . Één kledingstuk echter was een absolute giller. Hysterisch lachend wezen we met z’n allen naar een jurkje dat ik als laatste uit de doos toverde. Een lichtroze ding met stukjes kant erop genaaid en een laag gaas eroverheen :D . Hahaha het leek wel een klamboe! Geweldig, wat een misser in zo’n mooie doos! Afgezien van dat afgrijselijke ding zou het weer een klus worden om mijn favorieten uit te zoeken; want alles houden , nee dat is nou ook weer niet nodig. Ik deed nog even een modeshow met een broek en top ui de doos en toen keerde de rust weer terug. Gewoon verder werken, niks aan de hand ;) . Later die middag liep ik door de regen terug naar huis. Fiets in een hand, doos losjes achterop. Mijn snelbinders waren nu allebei stuk en de doos sowieso veel te groot. *Zucht*, wat je toch allemaal voor mode over moet hebben :P .

Ook de andere dagen gingen snel voorbij. Het was druk op het werk en er was weer genoeg te doen iedere dag. Druk stevenden we verder, ik nog steeds goedmoedig meeneuriënd met mijn inmiddels vaste Italiaanse liedjes. Werken en Italiaans leren tegelijk, multitasken is geweldig! Op woensdag ging ik gezellig lunchen met Aoife en Amy. Dit zou de laatste keer met ons drieën zijn en dus gingen we geheel volgens oude traditie sushi eten. Lekker in het zonnetje kletsten we bij en genoten van deze heerlijke lunch. Hopelijk kunnen we dit ooit nog een keer doen!

Op donderdagavond was het weer tijd voor iets leuks: ik trof eindelijk weer Sabrina! Dat was al een tijd geleden! We gingen eten bij Vapiano op de Alexanderplatz. Ik had haar er ooit over verteld en ze had er nog nooit van gehoord, dus dit stond nog op het lijstje. We kletsten een hele tijd bij terwijl we in de rij stonden en vonden daarna een leuk plaatsje. Er was natuurlijk weer genoeg te kwebbelen, dus dat hebben we een paar uur gedaan. Na het lekker eten gingen we naar een bar een stukje verder en bestelden ieder een grote cocktail. We werden omringd door glitter: de wanden, de banken, de tafellopers, de kroonluchter.. Geweldig :P . En onze drankjes smaakten ook nog goed. Het was gezellig weer helemaal bij te zijn met elkaars levens en na een maand tijd gevonden te hebben elkaar weer eens te zien.

Op vrijdag was het extra druk. Nog van alles om af te maken voor het weekend en de afscheiddag van 4 Beneluxcollega’s! Het was de laatste werkdag van Amy, Annemarijn, Jolien en Liza. Ze hadden het hele Benelux cluster uitgenodigd om mee te gaan lunchen bij Michelberger, een hotel in de buurt. Met een grote groep zaten we aan een lange tafel. Ik had lekkere huisgemaakte pasta met courgette en een vanille-chocolade-cake na. Dat was een stevige lunch, we konden er weer tegenaan! ’s Middags ging Jacintha op tijd weg en ook Sharon moest vroeger vertrekken. Bérengère en Marion waren ook op tijd klaar en dus zaten Danaë en ik nog braaf met z’n tweeën te werken aan onze laatste dingen. Om 17u begon het afscheidsfeestje voor de 4 collega’s en al snel konden we meegenieten van de muziek en vrolijkheid een stukje verderop. Charlotte kwam D en mij nog lief cocktails en chips brengen terwijl we druk doorwerkten. Ineens vonden we een probleem en riepen nog snel de aanwezigen in het gebouw die konden helpen om hulp. Om half 7 vonden we het wel welletjes geweest en sloten onze computers af. Na een paar praatjes, knabbels en drankjes kwamen we ineens op een veel betere oplossing voor ons eerdere probleem! En dus zaten we om half 8 weer achter onze computers :P . Opgelucht sloten we een tijdje later af: weekend! Danaë en ik zeiden gedag, maar Amy vloog me om de nek en smeekte me te blijven. Vooruit dan maar, ik had toch niks anders gepland. Heel wat knabbels, drankjes en praatjes later ging ik met de overgeblevenen richting Friedrichshain. Daar hingen we heel culinair met wat broodjes bij een kebabzaakje. Oeioei en om dan sommige collega’s zo flink aangeschoten te zien! Dat is weer eens wat anders… Na nog een hele tijd op een terrasje te hebben gezeten, hield ik het tegen middernacht met Sanya en Thiso voor gezien. Annemarijn had me eerder al gedag geknuffeld en nu wurgde Amy me bijna ter afscheid. Hopelijk tot ziens en nog een fijne avond! Moe wandelde ik naar mijn fiets op het werk en reed door de zwoele nacht naar huis.

Op zaterdag was het weer tijd om uit te rusten en op te ruimen en te genieten van het weekend. Dit soort dagen vliegt altijd zomaar voorbij zonder dat ik snap wat ik al die uren nou gedaan heb :P . Maar gerelaxt heb ik sowieso wel; daar is het weekend voor!

Op zondag weer rustig aan gedaan. ’s Middags fietste ik door de nog steeds aanhoudende hitte tussen de toeristen door naar de Brandenburger Tor. Daar trof ik Sabrina. We gingen picknicken. We hadden allebei wat lekkere dingetjes meegenomen en zochten een mooi plaatsje in Tiergarten. Een beetje in de schaduw knabbelden we wat hartige en zoete hapjes, keken naar de mensen om ons heen en kletsten weer bij. Een gezellig, rustig middagje. Moesten we vaker doen. Tegen de avond fietsten we allebei weer naar huis; waar ik snel een broodje at, me opfriste en opnieuw op de fiets sprong. Rond 20u trof ik Iida op Hackescher Markt. We gingen naar een Open Air Cinema! We liepen een beetje aarzelend één van de hofjes in. Dit was de enige ingang waar ik nog niet eerder in gelopen was. Het zag er typisch Berlijns uit: alle muren volledig volgekladderd met graffiti, overal stonden en hingen frutsels en het zag er wat donker en eigenaardig uit. We gingen hoek om en zagen in de verder een binnenplaats met groot scherm. Ah we hadden de ‘cinema’ gevonden. We zochten een plaatsje, kochten iets fris en bekeken de mensen en aankleding waartussen we ons bevonden. Werkelijk fascinerend. Alles kan in Berlijn, hè? We keken een geweldige film, ‘Wild’, die stond sowieso nog op mijn lijstje. En het had toch wel wat, om tussen zulke donkere muren, planten en rare kunstwerken in de openlucht naar een film te kijken. Hij begon wel een stuk later dan gepland en dus liepen we tegen middernacht pas ‘naar buiten’. Het eigenaardige hofje zag er ineens een stuk gezelliger uit, met wat tafeltjes en lampjes. Misschien toch een plekje om te onthouden…

Op maandag weer een gewone dag. Wederom drukdrukdruk, maar gelukkig eiste Sharon dat we een beetje op tijd weggingen, want weer zo laat blijven, dat kon toch niet!
Ook op dinsdag druk, maar met een goede reden: Marion was jarig en dat moest gevierd worden! Ze had crêpes gebakken en dus zaten we om 11uur lekker met het team te smullen van een laat ontbijtje. Ze kreeg de cadeautjes die we voor haar gekocht hadden en was super gelukkig. Die middag na het werk ging ik even naar huis, want we waren op tijd klaar; en sprong daarna weer op mijn fiets richting Kreuzberg. Daar trof ik Marion en wat collegaatjes/vrienden aan het water; in de buurt van de boot waar ik met pap en mam geluncht had. Ik knabbelde lekker van wat couscoussalade, hartige taart en verjaardagscake. Gezellig zaten we naast het water, tussen tientallen mensen die deze zwoele avond op dezelfde manier doorbrachten. Achter ons zat een Turks groepje mannen wat te pingelen op een sitar en te zingen. Toen wij ‘Happy Birthday’ inzetten voor Marion, pingelde het mannetje met de sitar vrolijk mee. Hoera! Wat een leuke verjaardag, dat wil ik ook wel ;) .

Op woensdag was Marion nog steeds een beetje jarig: want nu was het Sharon’s beurt om volgens traditie met een verjaardagstaart te komen. Marion had een chocoladetaart met room en kersen gekozen uit Sharon’s taartenboek. Het was heerlijk! Hmmm wanneer is de volgende jarig?

Ook op donderdag was het weer feest, ’s middags werd er volgens typisch Zweed gebruik (Zweden is ‘Country of the month’ en dus organiseren ze van alles) een ‘fika’ georganiseerd: een middagpauze met koffie, koekjes en gebakjes. Jeetje dat smaakte goed! Boterkoekjes, wafeltjes, mini kaneelbroodjes; laten we deze traditie erin houden! En het feest ging die middag gewoon verder: na een drukke werkdag beloonden Danaë, Marion en ik onszelf op een avondje uit. We fietsten naar De Molen, een Nederlandse snackbar in Friedrichshain. We legden een beetje uit aan Marion wat het allemaal was en bestelden wat frietjes, kipcorns, kroketten en ik een frikadel speciaal. En ja, dat smaakte toch goed! Mag ook wel eens in de zoveel tijd. Daarna ware we er helemaal klaar voor: op naar de Zalando Tropical Party! Het was er al gezellig druk en ik kwam warempel een oud studiegenootje van mijn Bachelor tegen! Ze was net die week begonnen bij Zalando! Hoe toevallig is dat! Daarna kwam ik Iida tegen en zocht toen Danaë en Marion weer, die al drankjes aan het regelen waren. Het was weer goed geregeld: gratis cocktails, wijn en bier, een goede DJ en een geweldige aankleding: ballonnen, zwembadjes gevuld met ijs en flesjes drinken of met water als voetenbadjes, gratis bloemenslingers en rieten rokjes, opblaasdieren, slippers en muurschilderingen: het was helemaal compleet. We kwamen een aantal bekenden tegen, kletsten bij en genoten van de lekkere cocktails en leuke muziek. We wilden het niet al te bont maken en dus gingen we een beetje op tijd naar huis. Morgen een nieuwe dag!

Op vrijdagmiddag stond er weer iets grappigs gepland bij Zalando (nee de gekte houdt nooit op :P). Een waterballonnengevecht! Hoe is het mogelijk, je moet er maar opkomen. Maarja met die aanhoudende hitte natuurlijk helemaal geen gek idee. Het werd zelfs gefilmd door een TV-ploeg. Veilig van achter het keukenraam keek ik met wat collega’s te. Nee, ik besloot toch maar niet naar buiten te gaan. Hier binnen was het juist veel te leuk om alles te bekijken. Binnen de kortste keren hing ons raam vol met water, maar ach wat maakt dat nou uit. Onder luid gegil en gelach verbaasden we ons over de gekke taferelen buiten. Één van Zalando’s oprichters deed ook vrolijk mee. Er werd druk met ballonnen over en weer gegooid en heen en weer gerend. En ineens: kiepte een meisje vanaf de tweede verdieping zomaar een emmer water over een Benelux collega heen! En toen ging het helemaal los: overal kwamen uit de ramen emmers water te voorschijn. Het water viel letterlijk ineens met bakken omlaag. Vanuit onze 2 gebouwen werden druk ballonnen bij elkaar door de ramen naar binnen gegooid. En in onze keuken vloog zelfs ineens een hele emmer naar binnen. Onze keuken lag helemaal vol met water en buiten leek het of er een fikse stortbui huisgehouden had. Ahh ik heb gelachen, wat een gezicht. Voor herhaling vatbaar? Om even bij te komen was er natuurlijk ook bier en muziek geregeld buiten. Natuurlijk. We zijn bij Zalando ;) . Gelukkig werd het die middag niet zo laat als de week ervoor en dus konden we nog wat genieten van de hete middagzon. Ik was wel ineens doodmoe toen ik thuiskwam en dus deed ik een middagdutje. Daarna haastte ik me op de fiets naar Prenzlauer Berg. Daar woonde sinds zondag een vriendinnetje van Francesca. Ze zou voor 2 weken in Berlijn zijn voor een Duitse cursus en wilde graag eens afspreken. Ze had me uitgenodigd voor een etentje. Ze had ook haar studiegenootjes uitgenodigd en zo zat ik ineens tussen overwegend druk Spaans en Italiaans tetterende mensen. Een werkelijk eigenaardig appartement waarin ze verbleef. Een hoge woonkamer met vide waarvan een flink gordijn planten omlaag hing, gedeeltelijk mooi gedrapeerd over de muur met touwtjes en spijkers. Een andere ‘bovenkamer’ met aan trap bestaande uit een paar op elkaar gestapelde kastjes, lades, planken en een klein laddertje. Juist ja, heel veilig dit. Twee Spaande jongens gingen koken. Ze hadden kilo’s aardappels, uien, tomaten en weet ik wat nog meer gehaald en gingen tortilla’s maken. Ik hielp Giulia en een Spaans meisje, Inès, mee met hun Duitse essay over Friedrichshain. Na zo’n 3 uur, werd eindelijk even na middernacht het eten geserveerd; terwijl een aantal mensen al vertrokken waren. Het was overduidelijk mislukt en tortilla nummer zoveel was waardig om opgediend te worden. Er volgende er nog 2, maar die zagen er niet helemaal zo appetijtelijk uit. Hongerig plukten we allemaal aan de tortilla’s die uiteindelijk helemaal niet onaardig proefden. Toch bedankt voor de moeite. Te moe om op te staan, bleven uiteindelijk Giulia, ik en de 2 Spanjaarden hangen. Een huisgenoot kwam er nog bij zitten en om 1uur kwam de huisbaas thuis van een reis. Een interessante Duitser, architect en Duits-leraar. Hij had van alles te vertellen. Uiteindelijk ging hij pakken voor zijn volgende reis over een paar uur en de huisgenoot ging slapen. Wij besloten zo maar eens naar huis te gaan. Maar het was eigenlijk wel gezellig. Met z’n vieren zaten we nog wat te kwebbelen, toen ineens Giulia's telefoon ging en ze de deur uitliep om niemand in huis te storen. Ik wachtte af met Daniel en Toni, toen we ineens druk gerommel aan de deur hoorden. De huisbaas liep net langs en ging de voordeur voor Giulia opendoen. Maar… dat lukte niet!! Om de een of andere reden had ze de deur bij het naar buiten gaan op slot gedraaid en zat de sleutel muurvast. Het inmiddels al midden in de nacht en we waren doodmoe. Druk stonden we te discussiëren, met sleutels te rommelen en aan de deur te trekken. Weer een andere huisgenoot kwam zich ermee bemoeien. Een arrogante Duitser die het wel allemaal even wist; maar uiteindelijk totaal geen waarde toevoegde en vooral zichzelf graag hoorde praten. Na wat telefoontjes gepleegd te hebben zat er niks anders op: wachten tot de ochtend en dan een slotenmaker laten komen. Giulia zat in het trapportaal en wij opgesloten binnen. Niet echt ideaal. Uiteindelijk zagen we het licht: de scharnieren werden losgehaald. Stukje bij beetje schoven ze los en uiteindelijk konden we de deur via de andere kant opendraaien. Opgelucht stapte Giulia naar binnen. Jeetje, wat een nacht. Nog nooit meegemaakt! Het was intussen al bijna half 5 en zij hadden nog Duitse les in de ochtend; hoog tijd om naar huis te gaan dus! We zeiden elkaar gedag en ik fietste in het opkomende zonlicht terug naar huis.

Ik sliep tot in de middag en ruimde toen wat op. Lekker douchen, tuttelen en weer eten en ineens was het alweer laat. Om 1uur trof ik Giulia en haar studiegenootjes in Kreuzberg. Twee meisjes waren al in de rij gaan staan bij Club Watergate en dus voegden we ons even later bij hun. Oei, foetelen mag normaal gesproken helemaal niet, maar gelukkig hadden de uitsmijters het niet gezien. Ik had iedereen al als tip gegeven zich overwegend in het zwart te kleden. En ook nu moest ik de beslissingen maken haha. We leerden allemaal een paar DJ’s uit ons hoofd die die avond zouden draaien, want ja dat kunnen ze je zomaar vragen voordat ze beslissen of je binnen mag of niet. Ook splitste ik onze grote groep in tweeën, jongens en meiden een beetje gelijk verdeeld; anders kom je nooit binnen. En ik deed het woord bij de ingang in mijn mooie Duits. Ik was meteen geen probleem meer, de uitsmijter hoefde geeneens mijn paspoort te zien. De rest werd wel nog gecontroleerd, hij vroeg nog even naar de muziek en aarzelde eventjes over 20-jarige Giulia. Maar uiteindelijk kwam mijn groepje binnen. Maar oeps! In de tweede helft van onze groep zaten twee 19-jarigen! En inderdaad, ze konden allemaal vertrekken. Jeetje, wat jammer; maar wij hadden al entree betaald.. Binnen liepen we wat rond en vergaapten ons aan het mooie uitzicht over de Spree door de grote ramen van plafond tot vloer. Een mooie club, met zwarte muren, minimale verlichting en twee verdiepingen. Ook was er een buitendek, op het water, met een eigen barretje. Helaas geld er in sommige Berlijnse clubs een fotoverbod, dus kan ik hier niks van delen. Na een uur kwam ineens de rest van onze groep binnen! De ‘minderjarigen’ hadden in de rij een aantal Duits meisjes gevonden die wilden doen alsof ze hun vriendinnetjes waren en ineens waren ze binnengekomen. Hoe was het mogelijk! We waren eindelijk compleet! We dansten op de bovenverdieping, dronken iets op de benedenverdieping en koelden af op het buitendek. Het was een mooie nacht. Om half 5 begaven we ons naar de S-bahn, het was weer mooi geweest.

Op zondag deed ik lekker helemaal niks. Het was het hele weekend al druk en laat genoeg geweest. Ik was ineens supermoe en ruimde lusteloos wat dingetjes op en zat verder wat te lezen. Uiteindelijk moest ik me toch echt klaarmaken, want ik ging met Iida uit eten. Het was weer een prachtige zomeravond en dus fietste ik rustig naar Prenzlauer Berg. Ik had Iida eens verteld over de Italiaan met de grote pizza’s en daar wilde ze graag eens heen. We vonden een leuk plaatsje op het terras en genoten van de warme lucht. We smulden van gigantische pizza’s en kletsten honderduit! De avond vloog voorbij en ineens was dan ook dit weekend weer over. Wat een belevenissen weer in een paar dagen tijd!

Op maandag waren alleen Sharon, Marion en ik op het werk. Tussen de middag liepen Marion en ik half Friedrichshain af om een lekkere lunch te vinden en zaten uiteindelijk samen met de andere interns (eindelijk weer een intern lunch!) maar zo’n 20 minuten aan de Spree. Wij twee bleven nog even iets langer genieten van de zon en daarna nog van onze rustige, gezellige middag gevuld met gebak! Er waren 3 jarigen en dus 7 (!) taarten een paar dozen ijsjes. We snoepten alsof ons leven er vanaf hing en genoten van dit relaxte dagje. We gingen heel vroeg naar huis; waarvan ik dankbaar gebruik maakte door wat boodschapjes te doen. Ennnn even later zat ik weer op de fiets! Deze keer naar Neukölln, naar het nieuwe plekje van Marion. Een super mooie, ruime flat! Wat een verademing! Ze had iets Frans gekookt: tomaten gevuld met gehakt en rijst erbij. Het smaakte erg goed! Gezellig kwebbelden we over van alles en nog wat. Net zoals altijd eigenlijk. Op het werk chatten we honderduit, over dingen die totaal niet werkgerelateerd zijn haha. Maar wel eens leuk, zo’n etentje. Een goed begin van een nieuwe, drukke week!

Op dinsdag ging ik voor de laatste keer met Iida lunchen! Of nouja, voor de eerste keer? Kan me niet herinneren ooit met haar te zijn gaan lunchen tussen het werk door.. Uiteindelijk ging ook Matilde mee. We vonden een plaatsje bij een Indiaas restaurant. Genoten nog steeds van de bloedhitte in Berlijn en hadden weer van alles te vertellen. En wat een lekker eten weer! Gratis soep vooraf, grote salade erbij en naan-brood. Wat een service en oh zo lekker.

Op woensdag had ik een dagje vrij! Wat heerlijk voor de verandering! Ik sliep wat uit, rommelde wat rond en later die middag ging ik weer op pad. Ik ging naar Flughafensee, waar ik Daniel en Knut trof, twee studiegenootjes van Giulia. We zaten wat op ons handdoekje en keken naar de andere mensen. Uiteindelijk kwamen ook nog Rafael, Giulia en Tim. G en ik durfden het uiteindelijk nog aan om een rondje in het water te doen. Want eigenlijk was het niet zo super warm die dag. We droogden allemaal op, aten koekjes en zagen hoe de zon onderging. Laat in de avond was ik eindelijk weer thuis. Een betere manier om een vrije dag door te brengen is er toch niet!

Op donderdag hadden we met het team toch wel iets heel leuks bedacht! Jacintha was op vakantie, dus deden we met ons vijven de ‘teamlunch’. We gingen zwemmen! Het was één van de heetste dagen van de week en het was de laatste tijd zo druk geweest: we konden wel wat verkoeling gebruiken, toch? We hadden allemaal onze bikini’s en handdoeken mee en fietsten om half 1 naar Badeschiff. We schoven wat strandstoeltjes bij elkaar en lagen daarna heerlijk een tijdje in het koele water van deze oude zeecontainer die drijft in de Spree. Prachtig uitzicht, stralende zon en een coole locatie: wat wil je nog meer! Na onze lange pauze verschenen we lachend weer op het werk. Weer iets dat we vaker moeten doen! En ´s middags was het tijd voor de tweede fika! Wat een verwennerij! Nu waren er zelfs ook brownies en muffins. Oh dat smaakte! En na het werk ging het feest gewoon door. Samen met Danaë, Marion en Charlotte fietste ik naar Haubentaucher, het superhippe zwembad in Friedrichshain. Ik was er nog niet geweest, dus ik was erg benieuwd. Het was zoals verwacht erg mooi: een oude werkplaats, zonder dak, omgebouwd tot een zwemoase. Ook hier wordt je aan de ingang gescreend; maar we konden gelukkig gewoon naar binnen. Aan de linkerkant een stuk strand met barretjes en strandstoeltjes, recht vooruit een mooi zwembad met allemaal ligstoeltjes, loungebedden en hippe mensen. Het was er super mooi! We vonden een plaatsje en doken snel het zwembad in. Heerlijk! Daarna genoten op de rand van de laatste zonnestralen. Na nog een tijdje in wat strandstoeltjes gezeten te hebben, besloten we ergens een hapje te gaan eten. We kozen een leuk Aziatisch tentje een stuk verderop. Op het terras knabbelden we tevreden van onze sushi en salade. Alweer een topdag in het tropische Berlijn!

En toen was het alweer vrijdag! De laatste dag van Iida :( . Ik was vroeg klaar op het werk en had dus fijn wat tijd om me thuis op te frissen. Daarna trof ik Iida en een hele groep collega’s op het gras naast de Spree. We zaten gezellig een hele tijd te drinken en te kletsen en te toasten op Iida’s laatste dag. Ik besloot uiteindelijk mijn witte jurkje om te wisselen voor iets comfortabelers en fietste alweer terug. Ik trof Iida en de paar overgebleven meiden uiteindelijk in Friedrichshain bij een Mexicaans restaurantje. Ik bestelde snel een margherita en taco en voegde me bij de rest. We smulden van het werkelijk heerlijke eten (heb nog nooit Mexicaans eten zo fatsoenlijk opgediend gezien) en onze cocktails. Daarna besloten we naar Birgit & Bier te gaan, omdat nog te vroeg was om ‘echt’ op stap te gaan. Uiteindelijk nog met z’n zessen gingen we erheen. De uitsmijter vroeg geïnteresseerd wat we die dag allemaal gedaan hadden we legden uit dat we geen toeristen waren, maar bij Zalando werken. Hij werd helemaal enthousiast. Na een heel praatje liet hij ons zonder problemen binnen :P . We liepen wat rond, dronken wat en ploften uiteindelijk neer aan een lange tafel. Ik was kapot. Mijn ogen vielen dicht en ik had zo in slaap kunnen vallen. Gelukkig liepen we nog een paar rondjes en koelde de lucht een beetje af. De laatste avond met Iida, ik zou niet in slaap gaan vallen! Uiteindelijk waren we nog maar met z’n vieren, maar voegde buiten de club nog een andere collega zich bij ons. Het begon een beetje te regenen en we bedachten wat we zouden doen. Op aanraden van iemand pakten we een taxi naar Prenzlauer Berg en gingen er naar Kitty Cheng Bar, dat zou iets leuks moeten zijn. Tja, ze draaiden er harde hiphop en R&B, weer eens iets anders. Maar de mensen waren er druk aan het dansen en het was er bloedheet, dus hielden we het er na een tijdje ook voor gezien. Na nog eventjes verderop wat buiten gestaan te hebben en wat hebben gelopen, besloten we dat het wel goed geweest was. Het was toch al 4 uur en we waren allemaal moe. Gute Nacht!

Op zaterdag sliep ik heerlijk uit! En eindelijk maakte ik wat tijd om mijn laatste vakantiespullen op te ruimen. Iida kwam nog even langs om haar cadeautjes op te halen die ik bij mij thuis gezet had voordat we op stap gingen. We knuffelden elkaar eens flink en hebben beloofd snel iets te regelen om elkaar weer te zien! De rest van de middag rommelde ik hier wat rond en genoot van een rustig dagje, met een gezellig filmavondje als afsluiter.

Op zondag besloot ik dat het wel leuk was om nog even de buitenlucht in te gaan dit weekend. En dus zat ik ’s middags weer op de fiets naar Neukölln. Ik zette mijn fiets bij Marion voor de deur en samen liepen we naar Klunkerkranich, een dakterras waarover ik al vaker gehoord had. Bovenop een winkelcentrum, met uitzicht over heel Berlijn: het was inderdaad een super plek! Met ieder een flesje limonade keken we uit over Berlijn en kwebbelden druk bij over ons weekend tot dan toe, verwarmd door de nog steeds aanhoudende zon. Tegen de avond vonden we het tijd voor een hapje eten. We fietsten naar de straat dicht bij werk en gingen naar het Vietnamese restaurant. Gezellig onder de luifel genoten we van onze loempiaatjes en daarna grote borden met onze rijstgerechten. Net buiten ons bereik begon het een beetje te regenen. Maar dat beetje regen ging ineens over in een gigantisch stortbui. En het hield maar niet op!! Toen we het na een hele tijd afwachten wel welletje geweest vonden, namen we afscheid en raceten allebei op onze fiets naar huis. Daar droogde ik me wat af en kleedde me om en zette Skype aan. Opa en oma’s waren bij pap en mam op bezoek en het was natuurlijk leuk als ze me weer even konden zien. Het wonder dat Skype heet! Gezellig kwebbelde ik met ze allemaal bij; iedereen weer helemaal gelukkig.

Gisteren had ik ook weer lekker vrij! Fijn wat kunnen uitslapen en eens een fietsenwinkel uitgezocht. Mijn standaard is al een tijdje helemaal verbogen en mijn snelbinders kapot. En ineens vond ik een fietsenzaak gespecialiseerd in Nederlandse fietsen! Gazelle, Batavus, Bakfiets; noem het maar op, ze hebben originele onderdelen en typisch Nederlands accessoires voor je fiets. Ik stapte dus enthousiast op mijn fiets naar Prenzlauer Berg. Na eventjes wachten legde ik uit dat ik een nieuwe standaard en snelbinders zocht (had op internet gezien dat voor reparaties een afspraak gemaakt moet worden; dus ik dacht alles binnenkort met pap wel op mijn fiets te monteren). Oh, ik kon meelopen naar de werkplaats. Daar zag ik al een hele hoop snelbinders hangen. Oh fijn! Hier in Berlijn leek dat wel onvindbaar, iedereen hier fietst met klemmen of mandjes achterop. Mijn fiets werd naar binnen gehaald; nieuwe snelbinders erop gezet, een mooie standaard erop geschroefd en meteen werden mijn banden maar opgepompt, remmen gecheckt en stuur aangedraaid. Allemaal voor niets!! :O Hoe was het mogelijk. En waar ik na mijn online onderzoek dacht toch wel aardig wat kwijt te zijn voor mijn nieuwe onderdelen; bleken die ook nog eens een koopje! Geweldig!! Breed glimlachend liep ik weer naar buiten. Mijn fiets voelt als nieuw :D . Blij fietste ik naar Hackescher Markt waar ik bij &Other Stories een fijne bodylotion haalde. Fijn toch zo op mijn vrije dagje. En bij TK Maxx vond ik een supermooie broek van Tiger of Sweden (normaal gesproken onbetaalbaar, maar oh zo mooi) voor een schijntje! Ik liep nog wat rond en keerde zeer tevreden terug naar huis. Een opgeruimde kamer, boodschappen gedaan en uiteindelijk een tutavondje met mijn nieuwe bodylotion. Perfect! Laat de week maar beginnen!

Vandaag was het gelukkig niet al te druk op het werk; maar helaas was de zon ver te zoeken. Dus zat ik met Danaë en Marion tijdens de lunch weer eens in de keuken en verheugden we ons op de nog komende zonnige dagen. En met deze positieve noot ga ik deze lange blog afsluiten. Er zitten nog een aantal zomerse dagen aan te komen en er staan ook nog genoeg plannen op de agenda! Dus ik ben weer toe aan mijn beautyslaapje ;) .

Tschüssi & bis bald!