Die Zeit vergeht!

Hallo, hallo!

Daar ben ik alweer! Niet te geloven, ik zit al in mijn 5e week in Berlijn! En ik woon hier dus al bijna een maand! Het lijkt bijna gisteren dat ik mijn vorige blog geschreven heb en ik heb alweer zoveel te vertellen.

Afgelopen donderdag was het een drukke dag. Een aantal mails moest gemaakt worden en ook dezelfde avond de deur uit. Maar tussen de middag was het even tijd voor een ontspanningsmomentje. De andere Nederlandse stagiaire, Lillian, had haar voorlaatste dag bij Zalando en daarom gingen we met het team lunchen. Ze had een Koreaans restaurantje uitgezocht. Ik was erg benieuwd, want Koreaans eten? Volgens mij nog nooit gehad. Heb uiteindelijk een heerlijk gerechtje met moeilijke naam gehad dat pruttelend en sissend voor me neer werd gezet. Heerlijk! Rijst, runderreepjes, groenten, pittige paprikasaus: yum!! Gezellig met z’n allen wat zitten kwebbelen en Lillian haar afscheidscadeautjes overhandigd. Een mooi armbandje en een boekje met een verhaaltje van iedereen en leuke fotootjes. Van Lillian kregen we er ‘girly’ nerfguns voor terug. Ja, in onze ruimte bij Zalando wordt er wel eens gezellig heen en weer geschoten met deze pistolen, dus nu kunnen wij ons ook eens in de strijd mengen! Lekker in het zonnetje teruggewandeld en de mails afgemaakt. ’s Avonds na het werk even naar de Alexanderplatz gewandeld en de DM geplunderd. Oh en heb er zelfs couscous gevonden! Fijn! In de Netto hier in de buurt hebben ze geen risotto, couscous, avocado’s, quinoa; al dat soort ‘exotische’ spullen. Die moet ik dus ergens anders vandaan halen. Heb er laatst wel eindelijk humus gevonden. En het is echt de allerlekkerste die ik ook gehad heb!! Ben na de DM nog even de Primark ingedoken, richting de Home afdeling. Mijn bed hier is zo groot één van mijn twee hoeslakens er met geen mogelijkheid omheen past. Heb het maar provisorisch met klemmetjes halverwege vastgezet. Hoppa! Voor €9 een Kingsize laken gescoord :) . Fijn zeg zo’n Primark om de hoek. Ben er een tijdje terug nog om kwart voor 10 op zaterdagavond met Hannah en Martina ingedoken. Het is de enige winkel die tot 10 uur open is! :D

Op vrijdag was het ook nog even druk. En heb nog gretig voor de laatste keer gebruik gemaakt van alle kennis van Lillian. Ahhww ik ga haar missen! Sharon had voor de gelegenheid een taart gebakken, die Lillian de er ervoor uit Sharons mooie Chocolade kookboekje had mogen kiezen. Hij was heerlijk geworden! Chocolade cake met ertussen yoghurt-room en frambozen. Gluten- en lactosevrij vanwege Lillian en Sabrina! Heel lekker. Tussen de middag weer gezellig met Sabrina een stukje gewandeld. Hebben fijn wat plekjes ontdekt om in het voorjaar lekker in het zonnetje te gaan zitten lunchen. ’s Middags had Lillian ook nog wat lekkers in de keuken gezet dat ze zelf gebakken had: glutenvrije brownies en cheesecake. Dat smaakte! :) Uiteindelijk later die middag afscheid genomen van Lillian. Misschien tot ziens in Berlijn!
Thuis even bijgekomen; toen snel gekookt en opgefrist, want ik moest weer de deur uit. Bij station Hermannplatz trof ik Sabrina en Hannah om half 9. Samen zijn we door de wijk Neukölln gewandeld, naar Bar Koffer. Daar troffen we Martina en ook Francesca met haar klasgenootjes van Duitse les. Mijn flatgenootje Chikara gaf er die avond een optreden en had me al anderhalve week eerder uitgenodigd om ook te komen. Natuurlijk deed ik dat! Ik was erg benieuwd naar zijn muziek! Sabrina en ik gingen drinken bestellen. Doe maar een ‘Berliner’. Tja, als we toch in Berlijn zijn. Daar kregen we toch ieder een giga glas bier! Moest het met 2 handen optillen hihihi. C had me gespot en kwam me omhelzen en zei dat hij het heel leuk vond dat ik gekomen was en ook vriendinnen had meegenomen. Uiteindelijk ging C het podium op en kondigde zichzelf aan. Hmm wat gezellig, fijne muziek die je makkelijk als achtergrond bij een feestje ofzo thuis kan gebruiken. Hij speelde op een soort elektronisch drumstelletje; met nog achtergrondmuziek erbij. Zoo hee, wat een snel getrommel met handen, voeten en stokjes. Knap hoor. Na een tijdje riep hij een zangeres erbij op het podium. Ze had een mooie stem en zong een relaxt eerste liedje. Daarna volgden wat jengelliedjes en het eindigde gelukkig weer mooi. Leuk zeg om eens gehoord te hebben welke muziek mijn flatgenoot eigenlijk maakt. Heel interessant. Ik ging een tijdje later afscheid nemen van hem en vriendin Yuka (ja, ik weet nu hoe je haar naam spelt haha). Blij omhelsden ze me weer allebei en riepen in koor: “Wow, Daphne, you look gorgeous!”. Ahw zo schattig. Tja, normaal gesproken schuifel ik hier thuis wat rond op mijn sloffen en nu had ik waarempel een mooi rokje met laarzen aan. C kwam ook nog afscheid nemen van mijn vriendinnen en zei dat hij normaal gesproken ook optreedt met zijn band. En dan is de muziek eigenlijk “nog meer gorgeous, weetjewel, net als Daphne’s kleren”. Hahaha ik moest zo hard lachen; deze mensen zijn zo lief. Samen met Martina, Hannah en Sabrina ging op zoek naar andere leuke plek om iets te gaan drinken. Na een hele omzwerving, een ritje met de U-Bahn en een hele hoop bars te hebben afgewezen, kwamen we uit bij een leuke loungetent in de Oranienstrasse. En wat bleek? Vanaf 18u hadden ze altijd de hele avond happy hour. Alle cocktails voor €4,50! Nou, dat lieten we ons geen 2 keer zeggen en meteen waren we al aan het fantaseren over het feit dat we ons dan toch zeker wel 2 cocktails p.p. konden veroorloven. Totdat onze bestelling kwam. Gi-ga glazen, tot de rand gevuld en met wat mooi fruit als decoratie. Wow, wat een goede prijs-kwaliteit verhouding ;) . Deze bar gaan we onthouden! Hebben gezellig zitten kwebbelen en drinken totdat het ineens al kwart voor 2 was! Het was een lange avond geweest en dus besloten we maar naar huis te gaan.

Op zaterdag fijn kunnen uitslapen. Ik zou met Sabrina gaan winkelen in de Mall of Berlin en naar een fototentoonstelling gaan. Maar uiteindelijk kreeg ik een smsje dat het niet doorging want ze had geen oog dicht gedaan en moest nodig even bijslapen. Dus heb ik lekker wat gerommeld op mijn kamer en rustig zitten lezen. Totdat ik laat op de middag een berichtje kreeg van Francesca. Oh ze had zo’n zin in dat eten van het Vietnamese restaurantje waar we laatst geweest waren. Of ik soms mee wilde? Natuurlijk :D ! Dat was heerlijk en oh zo goedkoop. En ik was me toch al aan het bedenken wat ik nu weer moest koken.. Een paar uur later trof ik F bij Com Viet. Gelukkig was er nog plaats, dat hadden we niet verwacht! Hmm hebben weer heerlijk gegeten! Lekkere groentesoep en daarna noedels. Dat smaakte! En we hebben er ook nog een zeer educatieve avond van gemaakt. Aangezien zij Duits wil leren en ik dat al spreek en ik Italiaans wil leren, hebben we besloten maar elkaars ‘tandem’-maatje te worden en zo onze gewenste talen te leren. Dus hebben we de hele avond geswitcht tussen Duits, Italiaans en Engels. Zij sprak Duits tegen mij en ik praatte terug in het Italiaans. En als we het echt even niet wisten, kwam er Engels aan te pas. De mensen aan de tafeltjes naast ons bekeken ons soms eens raar; maar wij hebben in ieder geval weer veel geleerd en veel gelachen :) . Omdat het na het eten nog zo vroeg was, wilden we nog iets gaan drinken. Toen we eenmaal buiten in de koude wind stonden was dat plan al snel vervangen door een filmpje kijken op de kamer van Francesca, aangezien ze een stukje verder woont. Mijn favoriete filmwebsite kregen we door wifi problemen niet aan de praat, dus viste F de enige dvd die ze in Berlijn heeft uit een la. Een door de vorige bewoonster achtergelaten schijfje van The Godfather. Tja, geen probleem, ik heb deze schijnbaar oh zo legendarische film toch nog nooit gezien. En F zelf ook maar ooit één keer, heel lang geleden. Vol goede moed begonnen we aan de film, met drinken en chocolade in de aanslag. Interessant ook zeg, dat Siciliaans dat ze tussendoor spreken. F kan het heel leuk nadoen :P . Maar de film duurde natuurlijk lang en het was inmiddels al laat en dus besloten we hem halverwege te stoppen en een volgende keer de rest maar te kijken. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat, tot nu toe zit er nog niet veel vaart in. Maar het was in ieder geval een onverwachte, gezellige avond :) .

Zondag na weer fijn uitgeslapen te hebben me naar de S-Bahn begeven. Ik zou op Francesca wachten, maar die was wat laat, dus vertrok ik alvast. Bij station Zoologischer Garten trof ik Sabrina. Na een tijdje zoeken uiteindelijke gewoon naast de uitgang de verzamelplek gevonden van de tour waarvoor we kaartjes gekocht hadden. Op donderdagavond richting Primark had ik snel online de laatste 2 kaartjes voor ons gekocht! Francesca ontmoette een Duitse vriendin (en een vriendin van haar) dit weekend in Berlijn en zij had F gevraagd die tour te doen, F had mij op haar beurt gevraagd mee te gaan en ik had uiteindelijk ook S gevraagd. Dus daar stonden we uiteindelijk met ons vijven en nog een stuk of 10 anderen vol verwachting te wachten. Het zou een bijzondere ervaring worden, want de tour zou worden gegeven door een dakloze! Door de wijken Charlottenburg-Wilmersdorf in West-Berlijn. Een vrij jonge jongen met super lieve hond controleerde onze tickets. Ik was verbaasd, want had een heel ander persoon verwacht! Maar nee, hij was alleen de begeleider van de organisatie. En daar stond hij dan: een kleine, gedrongen man met warrig halflang grijs haar, van top tot teen in ietwat gehavend spijkerstof. Zonnebril op, een versleten rugzak over een schouder, een lichtelijk onappetijtelijk gebit, maar een vriendelijke glimlach. Hij begon toen we in een kring om hem heen stonden meteen te vertellen. Oei, dat ging nog pittig worden voor F en S, want dit was natuurlijk volledig in het Duits. En hij had niet zo’n harde stem. Dieter (zo heet hij) was een enorme kwebbelaar. Hij heeft uiteindelijk maar zo’n anderhalve maand op de straat gewoon, maar had geweldig veel verhalen en anekdotes om met ons te delen. Hebben meer dan 2 uur rondgezworven en op veel verschillende, voor hem belangrijke plekken, stilgestaan. Daar vertelde hij dan wat hij daar ooit had meegemaakt of waarvoor hij de plek gebruikt had. Ik vond het echt ont-zet-tend interessant. Maar voor als je geen Duits verstaat, is er helemaal niks aan. Charlottenburg-Wilmersdorf is niet overal even mooi en veel plekken hebben totaal geen betekenis, alleen maar voor Dieter zelf. Dus er vielen onderweg niet veel mooie plaatjes te schieten. Maar desondanks was ik erg onder de indruk. Hij ratelde aan een stuk door en ik probeerde tussendoor Francesca en Sabrina korte samenvattingen in het Engels te geven. O.a. over hoe van zijn 7 straatvrienden er nu nog maar eentje in leven is, hoe hij ergens van iemand acht volle zakken met vers eten had gekregen, hoe hij naast de warme ventilatieroosters van de S-Bahn geslapen had, over hoe daklozen begraven worden, waar je gratis eten en kleding kunt krijgen en hoe hij uiteindelijk veel geluk gehad heeft en nu een vriendin, mini-baan en appartementje heeft. Ik vond het echt ongelooflijk interessant. Als laatste raad gaf hij ons mee: ‘zorg dat je nooit dakloos wordt’, ook al had hij het nu niet willen missen. Mooie afsluiter van een bijzondere middag.
Vanwege de snijdend koude windvlagen besloten we na de tour allemaal maar naar huis te gaan. Ik heb hier lekker wat zitten relaxen en lezen. ’s Avonds besloot ik weer eens een film te kijken. Heb uiteindelijk The Theory of Everything gezien. Ohh hoe mooi. Heb van begin tot eind totaal geboeid naar het scherm gestaard en op het laatst wel een paar tranen gelaten omdat ik het zo mooi vond. Terechte Oscar ook diezelfde avond voor Eddie Redmayne! Een aanrader deze film!!

Gisteren was het alweer maandag! Week 4 bij Zalando! Times flies where you’re having fun! Het plekje naast me was ongezellig leeg. Geen Lillian meer om tegenaan te kletsen. Lichtelijk ongerust omdat ik nu zowel de Belgische als de Nederlandse nieuwsbrieven moest gaan maken begon ik aan de dag. Gelukkig liep alles rustig door. De gemaakte carnavalsfoto’s afgelopen week zijn ook eindelijk geüpload! Zal die van mij, Sabrina en Aoife snel met jullie delen! :) De hele dag heerste er een enorme kalmte. Het regende buiten, iedereen was stil, Anouk was ziek, Bérengère had vrij, Sharon kwam later en Sabrina en ik werkten rustig door. We konden zelfs een halfuurtje eerder naar huis :) . ’s Avonds fijn boodschapjes gedaan. Ben eens naar de Lidl geweest. Whaa daar hebben ze ook veel zeg! Heb eindelijk pijnboompitten, avocado’s en bieslook kunnen vinden! En nog een geweldige ontdekking gedaan: een zakje met chocoladebrokjes met daarin marshmallows, crunchkoekjes en pinda’s :O . Ohhh de hemel in een zakje! Met een triomfantelijk gevoel helaas door de regen teruggewandeld naar huis.

Vandaag was het weer een en al rust. Lillian natuurlijk nog steeds weg :P, Anouk nog ziek, Bérengère later, Sharon zat in het andere gebouw. Tussen de middag konden Sabrina en ik weer fijn een stukje wandelen, want was het warm in de zon! Verder kabbelde ook deze dag rustig door.

En hier zit ik dan weer. Luisterend naar de Fifty Shades of Grey soundtrack afspeellijst op Youtube (nee, heb de boeken nog niet gelezen en de film nog niet gezien; maar dit is echt de allerbeste soundtrack ooit!) en playbackend op Ellie Goulding deze nieuwe blog te schrijven. Weer een afgesloten week voor in het boek. En weer een hoop nieuwe plannen in het vooruitzicht. Ben afgelopen weekend maar eens echt serieus begonnen met het gebruiken van mijn agenda, want ik heb te veel namen, dagen, tijden en plannen om te onthouden. Dus om deze blog niet nog langer te laten worden, ga ik het hierbij houden voor deze keer en wens ik jullie alvast een goede nacht en fijne week!

Tot de volgende keer!
Tschau!