Das Ende meines Abenteuers in Berlin

Hallo wieder!

Daar is dan eindelijk die langverwachte laatste Berlijn-blog! Nouja, zoals tijdens mijn avonturen in Wenen en Florence, zal hierna ook nog een leuk afsluitend verhaal volgen met tips, leuke weetjes en een laatste woordje over mijn tijd in deze bijzondere stad. Maar nu eerst: mijn laatste Berlijnse dagen!

Tweeënhalve week terug, op donderdag, begon mijn dag weer een beetje op tijd. Ja hoor, de wekker was weer gezet en ik kleedde me wederom dik aan. Mijn laatste kans om in mijn eentje door Berlijn te crossen, dus ik spaarde mijn laatste energie op en stapte om een uur of 1 weer op de fiets. Alweer ging het langs Alexanderplatz, over Unter den Linden en Strasse des 17. Juni en uiteindelijk natuurlijk langs de Siegessaüle. Deze keer zou ik er echter niet alleen een blik op werpen van onderaf, ik had besloten toch eindelijk dit prachtige bouwwerk eens te gaan beklimmen! Ik parkeerde mijn fiets naast één van de tunnelingangen en liep de trappen af. Achter in de gang was er een interessant kunstwerk te zien, een led-wand die oplicht op de plaats waar je erlangs liep. En daar was dan het einde van de tunnel: hoog boven me torende de Siegessaüle de lucht in. Hoog tijd natuurlijk om de eerste plaatjes te schieten ;) . Ik liep een stukje en vond toen aan de zijkant de ingang. Beneden, in de voet van de zuil, is een klein museum over de Siegessaüle en andere Duitse nationale monumenten. Ook nationale monumenten in andere landen, zoals de Eiffeltoren en het Vrijheidsbeeld, kwamen aan bod. Na hier alles bekeken te hebben begaf ik me naar de trap. Nou, daar gingen we dan! De trap begon breed. Na een klein stukje kon je al naar buiten, bovenop de voet van de zuil. Die hele ronde buitenwand was prachtig versierd met oude taferelen in mozaïek. Na een rondje gelopen en het eerste uitzicht in me opgenomen te hebben vervolgde ik mijn weg naar boven weer. Meer richting de top werd de trap steeds smaller. Uiteindelijk waren er tussendoor nog enkel wat stalen platformpjes tussen de stenen trappen. En toen was daar dan de uitgang! Wooow en wat was het er hoog! Tja, ik heb het niet zo heel erg op hoogtes en dus tikte ik voorzichtig eens het gouden hek rondom het mega smalle loopcirkeltje aan. Zag er solide uit. Tijd voor een zoektochtje tussen de vele bomen en daken van de Berlijnse skyline. Al snel vond ik mijn woongebied en een paar bezienswaardigheden. Na het hele rondje een paar keer gelopen en een hele tijd gezocht te hebben vond ik ook Kurfürstendamm, helemaal aan de andere kant van de stad. Tevreden liep ik na me nog een tijdje aan het mooie uitzicht vergaapt te hebben (die prachtige herfstkleuren in Tiergarten!!) weer naar de trap. Ik spiraalde vlotjes naar beneden. Toen ik alweer bijna bij het eerste uitzichtplatform was, realiseerde ik me dat ik geen één keer naar boven gekeken had op de top, naar de giga gouden engel! En dat is toch wel het meest kenmerkende aan de Siegessaüle. Tja, nu ik er toch was… En daar begon de klim naar boven weer! Puffend en bonkend hart kwam ik voor de tweede keer aan in het topje van het monument. Ik keek naar boven en ja hoor, een prachtig zicht op de majestueuze gouden engel. Enthousiast legde ik fotografisch deze prachtige aanblik van alle kanten vast en begon daarna opnieuw aan de afdaling. Beneden maakte ik nog een foto van een meisje met de Siegessaüle en zij gelijk van mij. Ik liep de tunnel weer door, bekeek de route nog eventjes bij mijn fiets en was er toen weer klaar voor.

Ik stapte op en fietste de hele weg af. Nog nooit eerder was ik zo ver naar de westkant van Berlijn gefietst, laat staan de Strasse des 17. Juni ná de Siegessaüle afgereden. Uiteindelijk kwam ik aan bij Schloss Charlottenburg. Die keer dat ik er met F heen gegaan was, was het al donker. Ik wilde het ook nog wel eens bij daglicht zien. Vóór het paleis was een mooie kerstmarkt opgezet. Ik had er al over gehoord en hij was inderdaad prachtig! Er hing een goede sfeer en het was er al gezellig druk. Maar, first things first. Ik liep langs de museumwinkel naar de tuindeuren. Voordat het weer vroeg donker zou worden moest ik de paleistuinen eens bezocht hebben. Achter het paleis ligt een uitgestrekt park, compleet met rivieren, bruggetjes en een bos. In het midden begon het allemaal met een mooi aangelegd stuk tuin met kunstige figuren van haagjes, bloemen en kiezels. Daarachter een grote paleisvijver vol eenden, ganzen en zwanen. Ik liep vervolgens een stukje door het bos en via een brug die prachtig uitbied bood op het geheel naar het tuinhuis, de Belvedere. De zon begon inmiddels al langzaamaan te dalen en dus liep ik na een fotomomentje weer door. Nu richting de andere kant van het park. Daar liep ik nog een rondje om het mausoleum van Koningin Louise. Vervolgens een lange laan af naar een zijvleugel van het paleis, en toen via de lange achterkant weer helemaal terug naar de museumwinkel vooraan in het paleis. Toen ik daar aankwam was het aan het schemeren en brandden overal al de lampen. Perfecte timing! Toen de duisternis net begon te vallen, deed ik een ronde over de kerstmarkt. Die was een stuk groter dan ik gedacht had. Het was werkelijk één van de mooiste kerstmarkten die ooit gezien heb!! Ik ben geen grote Kerst-fan meer, maar hier kreeg ik toch wel een heel warm gevoel en zin in de feestdagen van. Ook bekeek ik nog even naar de lichtshow die het paleis en enkele ornamenten iedere halve minuut in een ander licht deed baden. Nog eventjes van de overkant van de straat wat sfeervolle plaatjes van het geheel geschoten en toen besloot ik tevreden dat ik het meeste van mijn to-do lijst er nu echt op zat. Het begon alweer flink koud te worden en ik had een enorm aantal kilometers in de benen zitten van de afgelopen tijd, dus het was hoog tijd om weer huiswaarts te gaan. Onderweg genoot ik nog een laatste keer van de prachtige route, mijn fijne fiets en al het moois dat Berlijn rond de kersttijd te bieden heeft. Toen ik eenmaal thuis weer was het vanouds weer tijd voor stress. Snel friste ik me op, pakte een andere tas en schikte mijn haar en make-up opnieuw.

Daar ging ik weer, voor de laatste avond op de fiets. Mooi op tijd kwam ik voor de laatste keer aan bij Zalando. Vanachter het raam zwaaide Marion op me en vloog Bérengère enthousiast naar de hal om de deur voor me te openen. Blij knuffelde ze mij en mijn bontjas, “Ohh you’re so soft!”. Ook Marion, Danaë, Sanne, Charlotte en Sanya begroetten met hartelijk. Ik leende even Marion’s pasje en ging Céline nog gedag zeggen. Die was super teleurgesteld dat ze die avond niet mee kon en dit dus de laatste keer was dat ze me zou zien. “Please don’t goooo”. Nouja, ik sta er altijd voor open om ergens in de wereld af te spreken :P . Bérengère en Sanya namen afscheid van me omdat ze ook niet mee konden en drukten me op het hart om snel weer eens langs te komen! Samen met Marion, Sanne, Charlotte en Danaë liep ik naar Kreuzberg. Toen we net bij Café Tante Emma kwamen kwam ook Loes aangelopen en even later Sabrina. Na een tijdje was er genoeg plaats vrij voor ons zevenen. Gezellig zaten we aan een ronde tafel bij te kletsen. Het was super gezellig! Mijn laatste officiële avondje uit in Berlijn! En de laatste keer samen met dit groepje meiden :( . Oh wat ga ik het missen! Nog een laatste foto met zijn allen en toen was het alweer tijd voor een aantal om te vertrekken. Nog een paar laatste knuffels, wensen en beloftes uitgewisseld en toen bleef ik achter met Sabrina en Loes. We gingen naar Que Pasa, lekker Mexicaans. Het was er flink druk, we kregen gelukkig nog de laatste plaatsen. Hebben gesmuld van onze flinke borden en drankjes. Gezellig! Wat een goede afsluiter van een leuke avond. En daarmee ook de afsluiter van een geweldige tijd in Berlijn… Een beetje stil van alles fietste ik uiteindelijk, na mijn laatste knuffels van mijn lieve vriendinnetjes, een beetje opgelaten naar huis. Dat was het dan. Het drong nu echt tot me door en ik voelde met een beetje verdrietig. De rest van de avond was ik vooral kapot van de drukke week en wilde ik het besef dat alles binnenkort voorbij was negeren. Ik ruimde dus nog wat op en zat voor de laatste keer gezellig in mijn kingsize bed tv te kijken…

Op vrijdag ging de wekker ook weer op tijd. Ik had wel goed geslapen na al die fietsuren van de voorgaande dagen. Fijn gedoucht en wat laatste dingetjes opgeruimd en toen stond om 12 uur pap alweer voor de deur. Het begin van het einde ;) . Nadat ik nog snel mijn ontbijtje opgegeten had en pap wat georganiseerd had in mijn kamer gingen we de deur uit voor een van de laatste shoptripjes. Na amper een uur hadden we al een aantal zakken vol, die we maar meteen naar de auto gingen brengen. Nouja, voor Sinterklaascadeautjes waren we in ieder geval al goed geslaagd. Na ons rondje Alexanderplatz gingen we naar Arkaden Shopping Center. Ik heb werkelijk nooit zoveel kerstlampjes op één plek gezien! Ongelooflijk wat een lampjesparadijs!! Geweldig, zo ontzettend mooi. Overal waar je keek hingen er lampjes of stonden er kerstbomen. Adembenemend; alleen al daarvoor een bezoekje waard. Na ons vergaapt te hebben aan al dat moois deden we er nog een aantal winkels aan en aten daarna een late lunch en gingen toen verder naar Mall of Berlin. Toen we daar onze favoriete winkels gezien hadden liepen we nog een stuk verder, naar Friedrichstrasse. Daar vonden we nog meer leuks. Bepakt en bezakt, moe van het lopen en koud van de frisse avondlucht; kwamen we weer bij de auto aan later die avond. Een geslaagde eerste shopdag! En gelijk een paar locaties fijn voor de laatste keer nog gezien. Natuurlijk moesten we ook nog een laatste keer eten bij Com Viet, mijn favoriete Vietnamees! We vonden gelukkig nog een plaatsje. Hmm en wat was het weer heerlijk! Omdat het (voorlopig) de laatste keer was, bestelde ik mijn favoriete gerecht van krokante kip met noedels met garnalen, groentes en curry-kokos saus. Verrukkelijk zoals altijd! Goede afsluiting van een succesvolle dag :D. Op mijn kamer dronken we nog wat wijn en hadden we nog wat te knabbelen. Tijd voor wat slaap voor de volgende shopdag!

Op zaterdag ging de wekker al vroeg. Pap rende al vroeg wat rond. Ik was inmiddels echt helemaal gesloopt van de hele week. We begonnen al wat spullen in te pakken, zodat niet alles die avond nog hoefde. Ik had een giga kleding collectie (echt niet eens alles dat ik bezit hoor) bij me, verdeeld over mijn ladekast, een kledingrek, een andere plank in een rek en nog wat in koffers onder mijn bed. Dat kon allemaal al gemakkelijk ingepakt worden. Ook andere gebruiksvoorwerpen konden al wat tassen in, net zoals wat levensmiddelen en toiletartikelen. Rond lunchtijd gingen we uiteindelijk weer het centrum in. We parkeerden bij Friedrichstrasse en gingen eerst voor de laatste keer bij Fassbender en Rausch chocolaatjes voor Kerstmis halen. Daarna bezochten we Galeries Lafayette. Hier troffen we ook nog voor wat mooie spulletjes. De Sinterklaascadeautjes waren nu gelukkig ook echt allemaal verzameld! Na nog een paar winkels gezien te hebben gingen we met de auto weer verder, naar Kurfürstendamm. We liepen een rondje bij KaDeWe en kwamen blij met mooie zakjes van dit bekende warenhuis weer naar buiten :P . Het was inmiddels alweer donker en koud, maar oh zo gezellig met al die lampjes en drukte op straat. We besloten nog over de kerstmarkt bij de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche te lopen. Super mooi, net zoals ik hem al eerder gezien had. Gezellig druk en erg fotogeniek. Wat een goede afsluiter voor deze laatste dagen in een Berlijn dat volop in kerstsferen verkeert. En om het helemaal compleet te maken, besloten we nog één keertje ‘Duits’ te gaan eten. We gingen naar Hackescher Markt, naar het leuke restaurant waar ik eens met pap en mam ’s middags en met F ’s avonds gegeten had. Ik genoot er nog eens van een currywurst :P . Mag ook wel eens. En dat was het dan! De laatste Berlijnse avond! Op mijn avond dacht ik met mijn wijntje en knabbels nog een terug aan al die geweldige maanden en genoot voor de allerlaatste keer van het heerlijke uitzicht vanaf mijn 10e verdieping.

Op zondagmorgen was het dan toch zo ver… De avond ervoor hadden we alles nog ingepakt en nu begon het verhuizen. Pap was al vroeg heen en weer aan het rennen en even later kwamen mijn flatgenoten nog vragen of ze niet soms konden helpen. Toen we na een paar uur de auto bijna vol hadden, nam Chikara alvast afscheid want hij moest zo weg. Wij legden de laatste dingen nog in de achterbak en op de bank en toen zat de auto echt tot de nok toe vol; inclusief skibox op het dak. Er had geen tasje meer bij gekund! Ik had ook afscheid van Yuka en Anders gekregen (kreeg van de laatste wat knabbels voor onderweg) en we zetten als laatste de fiets op de auto. En dat was het dan. Chikara kwam net nog langs en kwam me weer uitgebreid knuffelen. Wat waren ze allemaal verdrietig dat ik weg ging. En ik natuurlijk ook… Alweer het einde van een tijdperk. En alweer tegen mijn zin. En alweer zal ik binnenkort helemaal opnieuw moeten gaan beginnen. Het wordt nooit gemakkelijker. Nog een paar uur en dat zou ik weer in Maastricht zitten. We kochten nog broodjes als lunch en gingen toen echt op weg. Ik had nog een laatste foto voor mijn gebouw gemaakt en nam me meteen voor snel weer eens terug te komen. Zo onwerkelijk zeg om daar voor de laatste keer weg te rijden…
De reis viel gelukkig wel mee. We hadden wel wat files onderweg door een aantal ongelukken en hevige regen en wind, maar we deden er maar een uur of 7 over. Om kwart voor 8 zag ik mam weer en kwam Bounty blij op me afgerend. Die laatste hield maar niet op mijn springen en kwispelen. Wat een enthousiasme, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Die avond at ik wat Nederlandse snacks, want ja, dat heb je dan weer niet in Duitland. Verder was het vooral een heel raar en onwennig gevoel, want ‘thuiskomen’? Nee, dat kon alleen in mijn kamer in Berlijn.

De dag erna was het nog steeds raar en ik hoopte dat het allemaal maar een droom was. Maar helaas. Ik voelde me totaal ongemotiveerd om mijn spullen uit te gaan zoeken. Zo lang alles ingepakt staat ben ik nog niet echt hierheen verhuisd, toch? Ik wandelde een stukje met Bounty en organiseerde wat spullen en verder ging de dag gewoon snel voorbij met niks.

Ook de rest van de week wist ik de tijd toch nog snel voorbij te laten gaan. Ik sleepte mijn kleding en wat andere spullen naar boven, ruimde de dag erna een gedeelte ervan op en rommelde verder wat op mijn laptop; steeds met een wandelingetje met Bounty als onderbreking. Op woensdag ging ik langs oma, maar die was niet in haar kamer. En dus ging ik daarna naar opa en oma. Die waren dolblij me weer te zien. Heb er gezellig een gebakje gegeten en bijgekletst en toen was de middag snel alweer om.

Op donderdagmiddag had ik een telefoongesprek met een bedrijf in Berlijn waar ik een maand eerder een open sollicitatie naar gestuurd had! Mocht er iets vrij zijn, dan hoor ik wat. Wie weet zit ik volgend jaar weer terug in mijn stad ;) . Op vrijdagmorgen ging de wekker al vroeg. Ik ging naar de kapper! Fijn mijn kapsel weer op orde zo voor de laatste weken van het jaar. ’s Middags ging ik met mam naar oma. Die vond het ook prachtig om me weer te zien. Iedereen weer blij :) . ’s Avonds ging ik met mam uit eten bij Lure, weer eens iets anders. Toch raar zo hoor, om Maastricht weer te zien en tussen de dialect en Nederlands sprekende mensen te zitten. Dat gaat waarschijnlijk nooit wennen, ik beschouw dit maar als een overgangsperiode waar ik me niet te veel van moet aantrekken :P .

Op zaterdag heb ik nog de halve dag van alles en nog wat gedaan en ben ik later op de middag eindelijk weer eens achter mijn laptop gekropen. Tijd voor Sinterklaasgedichtjes! Nu vind ik dit altijd het leukste deel, dus binnen niet al te lange tijd had ik mijn 4 gedichtjes in elkaar gezet, compleet met perkamenten achtergrond en stempel van Sinterklaas. Klaar! Alle cadeautjes werden in de kamer gezet en terwijl we lekker hapjes aten pakten we om de beurt een cadeautje. Ik kreeg van mam een glazen stolp (daar kan ik bijvoorbeeld die mooie Versace pumps uit Berlijn mooi onder ‘tentoonstellen’) en van pap een mooie glanzende bont-deken die we in Berlijn gekocht hadden. Bedankt, Sinterklaas ;) !

Op zondag was het een fijn luierdagje. ’s Middags haalden we de gigantische doos van Carcasonne uit de kast, het bordspel dat ik ooit van mijn Poolse huisgenoot gekregen had en eigenlijk amper geopend had... Na geruime tijd de uitleg bestudeerd te hebben (ook nog eens in het Duits natuurlijk) en alle stukjes van het spel gerangschikt te hebben, kon het beginnen. Nou en ik vond het verbazingwekkend leuk! Voor herhaling vatbaar :) . Die avond kreeg ik het helaas een beetje koud en begon er een loopneus op te komen. Ohjee…

En ja hoor. Nadat ik op maandagmiddag braaf mijn tandartscontrole gehad had, kon het feest weer beginnen. De rest van de week ben ik flink grieperig geweest en had totaal geen energie en motivatie om iets zinnigs te doen. Ik heb het toch nog voor elkaar gekregen om iedere dag achter mijn laptop te kruipen en banen te zoeken; maar ik voelde me toch echt hondsberoerd. Loopneus, tranende ogen, bijna stikken door al het slijm in mijn keel, bibberen van de kou en ga zo maar door. Tegen het einde van de week was ik kapot. Gelukkig hebben we wel nog tijdens de week mijn verjaardagsreisje naar New York geregeld en heb ik tickets geboekt naar Berlijn! Joepie :D . In het 2e weekend van januari ga ik bij Sabrina logeren en ga ik o.a. bij mijn oude huisgenootjes op bezoek en na een concert van Kensington! Mooi vooruitzicht voor het nieuwe jaar :D .

Op zaterdag ging ik voor de eerste keer in dagen weer eens de deur uit. Ik voelde me nog niet helemaal top, maar het was misschien prima om er eventjes uit te zijn. Ik ging met pap en mam naar de Makado. Weer eens wat anders qua winkels.. Helemaal vergeleken bij Berlijn.. Wel prima voor een keer. En ach, we konden lekker een broodje lunchen dat ik 2 jaar geleden nog iedere week op het werk at. Toen we weer thuis waren nam ik een uitgebreide douche en voelde met daarna een stuk beter. Die avond had ik weer eens iets te doen, dus dat kwam goed uit. Het was de housewarming van Mindy en Steven die een huis gekocht hebben! Super mooi was het er :) en ik heb fijn met o.a. Mindy en Valentina kunnen bijkletsen. Heb het nog een stuk later gemaakt dan ik van tevoren had verwacht, dus die griep zal eindelijk wel ver weggetrokken zijn.

Gisteren wel weer flink uitgeslapen want ik was nog steeds ontzettend moe. Heb eigenlijk maar eventjes wat aangerommeld hier in huis en ’s middags ging mam oma ophalen. Die kwam hier eten. We aten wat gebak en haalden ’s avonds weer eens Chinees, nostalgie voor oma en iets dat ik eigenlijk helemaal niet in Berlijn gehad, ondanks de flinke verscheidenheid aan eettentjes! Dat smaakte ook weer eens goed :) . Oma heeft ook genoten en was blij mij alweer te zien. Iedereen weer blij.

Tja en toen was het alweer vandaag. Week 3 in Maastricht is aangebroken, wat vliegt de tijd nog steeds! Ik heb mijn dag omgekregen met wat kaarten schrijven, solliciteren en een wandelingetje met Bounty. Tja, mijn leven hier is vanzelfsprekend een heel stuk minder spetterend dan in het bruisende Berlijn; en hiermee komt er dan ook officieel een einde aan deze blogserie. Maar, zoals gezegd, zal er binnenkort nog een afsluitende blog volgen, handig voor toekomstige Berlijn-gangers; want die stad is toch echt wel een bezoekje waard! En niet getreurd, ik ben toch niet uit het buitenland weg te slaan, dus hopelijk volgt er in 2016 weer een heel nieuw ‘Daphne-in-het-buitenland-avontuur’!!

Tot bloggens ;) !! Tschüssi en tot snel! –xx–